Lezersrecensie
Wij leugenaars
“Lees dit boek. En als iemand je vraagt hoe het eindigt, lieg.”
Cadence is de oudste kleindochter van de machtige familie Sinclair. Iedere zomer brengt ze door op het privé-eiland van haar opa, samen met haar neef Johnny, nicht Mirren en de knappe buitenstaander Gat. Ze vormen een hechte vriendengroep en noemen zichzelf de Leugenaars. Tijdens hun 15e zomer worden Cadence en Gat verliefd op elkaar. En dan gebeurt er iets onomkeerbaars.
Nu, twee jaar later, keert Cadence voor het eerst terug naar het eiland. Geteisterd door zware migraine probeert ze te achterhalen wat er die zomer is gebeurd. Haar familie zwijgt in alle talen. Langzaam komen de herinneringen boven, maar ook de leugens en familiegeheimen.
Het is al snel duidelijk dat Cadence iets traumatisch heeft meegemaakt, waardoor ze lijdt aan heftige migraine aanvallen en geheugenverlies. Het verhaal wisselt tussen het heden (de 17e zomer) en het verleden (de 15e zomer). Je leest het verhaal vanuit de eerste persoonsperspectief van Cadence, waardoor je als lezer net als zij in het ongewisse bent en langzaam met haar meepuzzelt. Door middel van flashbacks krijg je steeds meer inzicht in wat er twee jaar eerder precies is gebeurd. Cadence weet alleen dat haar oma is overleden en dat haar moeder en tantes – de drie dochters van opa Sinclair – voortdurend ruziën over de erfenis. Terwijl ze probeert uit te vinden wat er precies is gebeurd, lijkt het alsof niemand haar écht wil helpen om de puzzelstukjes op hun plek te leggen. Voor Cadence lijkt alles veranderd.
Naast het verhaal over Cadence is er ook een verhaal te lezen over een rijke man met drie dochters. Dit wijst naar opa Sinclair met zijn dochters. De verhalen worden in een soort sprookje verteld en bieden op een subtiele manier inzicht in de complexe familiedynamiek. De dochters van opa Sinclair zijn vooral bezig met het strijden om de erfenis. Ongewild raken de Leugenaars verwikkeld in deze strijd, die nu heviger lijkt dan ooit, maar altijd de rode draad in hun leven is geweest. Langzaamaan ontdek je steeds meer over de spanningen binnen de familie. Geld maakt niet gelukkig. Vooral door de ogen van Gat – die zelf geen deel uitmaakt van de rijke familie – voel je de pijnlijke confrontatie met het contrast tussen rijkdom en privilege.
Hoewel ik de schrijfstijl erg prettig vond, kwam ik er toch niet helemaal in. Dat had vooral te maken met het feit dat ik de serie al had gezien voordat ik aan het boek begon. Daardoor wist ik al in grote lijnen hoe het verhaal zou verlopen, wat mijn leeservaring beïnvloedde. Normaal gesproken vind ik boeken vaak beter dan verfilmingen, maar in dit geval sprak de serie me meer aan. Waarschijnlijk komt dat doordat ik door de serie al een duidelijk beeld had gevormd, waardoor het boek minder verrassend was. Achteraf gezien vind ik het jammer dat ik de serie eerst heb gekeken. Als ik had geweten dat er een boek bestond, had ik het zeker andersom gedaan. Misschien had ik me iets beter moeten verdiepen.
Toch wist het einde me diep te raken. De plottwist is heftig, pakkend en emotioneel, en kwam ondanks alles onverwacht binnen. Ik leefde enorm mee met Cadence en vond het pijnlijk om te lezen hoe alles wat ze had verdrongen ineens in één klap terugkwam. Een indrukwekkend en ontroerend slot dat het verhaal krachtig afsluit.
Cadence is de oudste kleindochter van de machtige familie Sinclair. Iedere zomer brengt ze door op het privé-eiland van haar opa, samen met haar neef Johnny, nicht Mirren en de knappe buitenstaander Gat. Ze vormen een hechte vriendengroep en noemen zichzelf de Leugenaars. Tijdens hun 15e zomer worden Cadence en Gat verliefd op elkaar. En dan gebeurt er iets onomkeerbaars.
Nu, twee jaar later, keert Cadence voor het eerst terug naar het eiland. Geteisterd door zware migraine probeert ze te achterhalen wat er die zomer is gebeurd. Haar familie zwijgt in alle talen. Langzaam komen de herinneringen boven, maar ook de leugens en familiegeheimen.
Het is al snel duidelijk dat Cadence iets traumatisch heeft meegemaakt, waardoor ze lijdt aan heftige migraine aanvallen en geheugenverlies. Het verhaal wisselt tussen het heden (de 17e zomer) en het verleden (de 15e zomer). Je leest het verhaal vanuit de eerste persoonsperspectief van Cadence, waardoor je als lezer net als zij in het ongewisse bent en langzaam met haar meepuzzelt. Door middel van flashbacks krijg je steeds meer inzicht in wat er twee jaar eerder precies is gebeurd. Cadence weet alleen dat haar oma is overleden en dat haar moeder en tantes – de drie dochters van opa Sinclair – voortdurend ruziën over de erfenis. Terwijl ze probeert uit te vinden wat er precies is gebeurd, lijkt het alsof niemand haar écht wil helpen om de puzzelstukjes op hun plek te leggen. Voor Cadence lijkt alles veranderd.
Naast het verhaal over Cadence is er ook een verhaal te lezen over een rijke man met drie dochters. Dit wijst naar opa Sinclair met zijn dochters. De verhalen worden in een soort sprookje verteld en bieden op een subtiele manier inzicht in de complexe familiedynamiek. De dochters van opa Sinclair zijn vooral bezig met het strijden om de erfenis. Ongewild raken de Leugenaars verwikkeld in deze strijd, die nu heviger lijkt dan ooit, maar altijd de rode draad in hun leven is geweest. Langzaamaan ontdek je steeds meer over de spanningen binnen de familie. Geld maakt niet gelukkig. Vooral door de ogen van Gat – die zelf geen deel uitmaakt van de rijke familie – voel je de pijnlijke confrontatie met het contrast tussen rijkdom en privilege.
Hoewel ik de schrijfstijl erg prettig vond, kwam ik er toch niet helemaal in. Dat had vooral te maken met het feit dat ik de serie al had gezien voordat ik aan het boek begon. Daardoor wist ik al in grote lijnen hoe het verhaal zou verlopen, wat mijn leeservaring beïnvloedde. Normaal gesproken vind ik boeken vaak beter dan verfilmingen, maar in dit geval sprak de serie me meer aan. Waarschijnlijk komt dat doordat ik door de serie al een duidelijk beeld had gevormd, waardoor het boek minder verrassend was. Achteraf gezien vind ik het jammer dat ik de serie eerst heb gekeken. Als ik had geweten dat er een boek bestond, had ik het zeker andersom gedaan. Misschien had ik me iets beter moeten verdiepen.
Toch wist het einde me diep te raken. De plottwist is heftig, pakkend en emotioneel, en kwam ondanks alles onverwacht binnen. Ik leefde enorm mee met Cadence en vond het pijnlijk om te lezen hoe alles wat ze had verdrongen ineens in één klap terugkwam. Een indrukwekkend en ontroerend slot dat het verhaal krachtig afsluit.
1
Reageer op deze recensie
