Een noodzakelijk boek. Een moedig boek. En een verhaal dat verteld móét worden.

De sterkste zus is een rauwe, noodzakelijke en diep aangrijpende thriller die vanaf de eerste pagina onder je huid kruipt. Angelique Haak geeft op indrukwekkende wijze een stem aan onderwerpen waar zo vaak over gezwegen wordt. Het verhaal is pijnlijk, kwetsbaar en essentieel — een boek dat je niet alleen leest, maar voelt.

Het boek is opgebouwd uit drie delen en wordt verteld vanuit zowel Claire als Demi. Het geeft de lezer een volledig beeld van hun verleden én de gevolgen ervan, wat de psychologische laag uitzonderlijk sterk maakt.

We volgen Claire, die na een jeugd vol geweld alle banden met haar familie heeft verbroken. Ze heeft een zorgvuldig opgebouwd leven gecreëerd en zweert dat ze nooit zal worden zoals haar moeder Hanna of haar jongere zus Demi. Maar wanneer haar moeder na jaren onverwacht voor haar deur staat met het bericht dat Demi in Brazilië verdwenen is, begint Claires strak gecontroleerde wereld te wankelen. Wat eerst voelt als irrationele angst, wordt steeds reëler wanneer oude geheimen eindelijk naar boven komen. Vastbesloten om antwoorden te vinden gaat Claire op zoek naar de waarheid — maar wat als die gevaarlijker blijkt te zijn dan de leugen die ze probeert te ontmaskeren? Hoe verder ze graaft, hoe duidelijker wordt hoe diep trauma doorwerkt: in relaties, in autonomie, in vertrouwen.

Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is hoe verschillend beide zussen omgaan met hun gedeelde verleden. Demi belandt in een toxische relatie die langzaam maar zeker al haar vrijheid opslokt. Claire kiest juist voor afstand en controle: ze verbreekt de banden, volgt jiujitsu, houdt controle over haar relaties en haar omgeving. Naar de buitenwereld toe oogt ze als “de sterkste zus” — onafhankelijk, onverwoestbaar. Maar onder die laag schuilt iemand die leeft op vluchtmodus — want vluchten is óók overleven. En precies daar raakt dit boek iets essentieels.

Een van de krachtigste elementen van het verhaal is Claires besef richting het einde: dat haar moeder en Demi nooit een echte keuze hadden. Dat de manier waarop je reageert op trauma instinctief is — een reflex, net zo automatisch als ademhalen. Dat overlevingsstrategieën geen zwakte zijn, maar patronen die diep geworteld zijn in wat je van jongs af aan hebt geleerd. Waar je in het begin vooral Claires onbegrip voelt, zie je haar langzaam groeien naar compassie, inzicht en erkenning.

Angelique Haak schrijft met enorme zorg en respect voor het onderwerp. De emoties van Claire en Demi zijn zó voelbaar dat je soms het gevoel hebt naast hen te staan. Je voelt in alles hoeveel onderzoek, aandacht en hart er in dit verhaal zit. De spanning is constant aanwezig, zonder ooit de menselijke kant te overschaduwen. De maatschappelijke en psychologische thema’s — trauma, partnergeweld, controle, angst, familiaire patronen en femicide — worden rauw, eerlijk en zonder sensatiezucht neergezet. Het schuurt, en dat hoort ook zo. Want wat hier verteld wordt, mág niet gladgestreken worden.

De sterkste zus is een indrukwekkende, eerlijke en noodzakelijke thriller die laat zien hoe twee zussen op totaal verschillende manieren proberen te overleven na een jeugd vol geweld. Het geeft een gezicht aan femicide, partnergeweld, dwingende controle en de langdurige gevolgen van trauma. Een verhaal dat raakt, schuurt en nog lang blijft hangen. En een verhaal dat verteld móét worden.

Een noodzakelijk boek. Een moedig boek. En wat mij betreft een van de meest betekenisvolle thrillers van dit jaar.

Dank aan HarperCollins voor het toezenden van dit recensie-exemplaar!