Het kuuroord

Journaliste Hollie Jenson werkt aan haar documentaireserie Bad Medicine, waarin ze extreme therapieën en alternatieve geneeswijzen onderzoekt. Wanneer ze wordt benaderd door een wanhopige moeder — haar zoon is verdwenen kort na zijn verblijf in een exclusief kuuroord in Zwitserland — besluit Hollie af te reizen naar het kuuroord van wellnessgoeroe Ariël Rose. Deze beweert pijn te kunnen genezen met een driedaagse ijsbehandeling, iets waar Hollie vanaf het eerste moment sceptisch tegenover staat.

Samen met haar cameraman arriveert ze in een afgelegen, moeilijk bereikbaar berggebied. Hun komst zorgt direct voor onrust. Hollie gaat de confrontatie niet uit de weg en beschuldigt Ariël openlijk van bedrog. Ariël ontkent alles, maar ontwijkt vragen en blijft vaag — wat het wantrouwen alleen maar vergroot. Wanneer het kuuroord door het slechte weer steeds verder geïsoleerd raakt van de buitenwereld en Hollie ’s nachts op onderzoek uitgaat, wordt duidelijk dat er achter de schermen meer schuilgaat dan wordt prijsgegeven.

Het verhaal wordt verteld vanuit wisselende perspectieven: Hollie in het heden, Martyn enkele weken eerder en Florence een aantal dagen eerder – waardoor je inzichten krijgt op wat er zich eerder in het kuuroord heeft afgespeeld. Martyn komt naar voren als een kwetsbare, eenzame man. De fragmenten vanuit Florence zijn beklemmend en roepen veel vragen op. Stap voor stap wordt duidelijk welke consequenties het behandelprogramma kan hebben voor de deelnemers — en hoe dun de grens is tussen zorg en manipulatie.

Hollie is een personage vol woede en onverwerkte emoties. Ze heeft moeite met nabijheid en vertrouwen. Je voelt meteen dat er veel schuilt achter haar defensieve facade. Haar drang om Ariël te ontmaskeren voelt niet alleen journalistiek gemotiveerd, maar ook persoonlijk.

Het verhaal draait voornamelijk om onderhuids wantrouwen, geheimen en een steeds dikker wordende laag mysterie. Voor mij liep de spanning nooit echt hoog op; pas richting het einde zat ik meer op het puntje van mijn stoel. Daar versnelde het tempo en volgden enkele onverwachte plotwendingen. De vlotte schrijfstijl en de afwisselende perspectieven zorgen voor een constante sfeer van onrust. De dreiging zit vooral in wat verzwegen wordt. In wat niet klopt. In wat níét wordt uitgesproken.

Onder de oppervlakte draagt het verhaal een duidelijke boodschap: niet alles is wat het lijkt, en niet iedereen is wie je denkt dat hij of zij is. Het kuuroord stelt vragen over blind vertrouwen, de aantrekkingskracht van genezingsbeloftes en de macht van mensen die zeggen het antwoord te hebben op pijn — en wat er gebeurt wanneer je die macht uit handen geeft.

Dank aan Uitgeverij de Fontein voor het toezenden van dit recensie-exemplaar!