Middelmatig

Michael Jecks beschrijft in zijn De gehangene van Dartmoor de conflicterende belangen op en nabij de woeste gronden van Dartmoor in de veertiende eeuw. Al in het eerste hoofdstuk zet hij verschillende verhaallijnen uit. Hij schrijft over de bevoorrechte positie van tindelvers, over weggelopen horigen die als tindelver koninklijke bescherming genieten en frustraties bij anderen. Tot de gefrustreerde bewoners van het gebied hoort sir William Beauscyr. Een van zijn horigen is Peter Bruther die weggelopen is en nu als tindelver leeft. Sir William is bang dat meer van zijn horigen dat voorbeeld volgen. Een andere gefrustreerde bewoner van Dartmoor is de veehoeder Adam Coyt die merkt dat zijn weidegebieden ingepikt worden door de tindelvers.

Als ik een ding Jecks na moet geven, is dat hij geprobeerd heeft de historische situatie zo getrouw mogelijk weer te geven. Al voor het verhaal begint legt hij daar verantwoording voor af en omschrijft hij de verhoudingen uit die tijd. Dat is positief. Het verhaal zelf overtuigt mij minder, want lange tijd zijn er te weinig ontwikkelingen om het boeiend te houden. Erger nog, Jecks laat zijn hoofdpersonen baljuw Simon Puttock en zijn vriend sir Baldwin onthullingen doen, die de oplettende lezer allang gezien had.

Bij het lezen merkte ik ook hoe wispelturig Jecks met het vertelperspectief omgaat. In een scène kan het verhaal beleefd worden vanuit het perspectief van Baldwin, dan weer van Puttock, vervolgens van Puttock's knecht Hugh, of van weer iemand anders. Ook onderscheiden de karakters Puttock & sir Baldwin te weinig van elkaar, zodat ze zich nauwelijks ten opzichte van elkaar profileren kunnen.

Daarmee is De gehange van Dartmoor een historische detective die in het middelmatige blijft hangen. De positieve waardering (drie sterren) heeft het dan vooral te danken aan de prachtige historische setting.