Lezersrecensie
Indrukwekkende bloemlezing
04 maart 2017
Doodgaan
is
het weggooien van een ervaren machine.
Daarom
zo indruisend tegen.
Bovenstaande woorden vormen het laatste gedicht van Het tegenovergestelde van heimwee. Deze door Erik Jan Harmens samengestelde bundel gedichten van Adriaan Jaeggi biedt een mooie mix van poëzie, waarbij zwaarte wordt afgewisseld met humor en ironie, zoals in het gedicht Eeuwigheid:
Ze zeggen wel dat, als je sterft
je opzweeft naar hierboven
en dat je ziel nooit meer bederft
als je maar wilt geloven.
Je leeft je leven daar als hier
met vrienden en bekenden
Ik bid maar dat dat onzin is
niet nòg eens die ellende.
En somt klinkt het grimmig:
Het licht in de hemel schijnt fel
uit de ogen van de schizofrenen,
depressieven en neuroten
Zij wachten eeuwig, hun wanhoop
bonkt op de hemelpoort
(uit: Hemel)
en:
ik zag een lijkkoets en een lijdensweg
of hoe noem je dat, vastklampen
gearmd
(uit: droge ogen)
De bundel herbergt prachtige poëtische regels als: in de keuken staat Mozart het licht aan en uit te knippen (uit: Wolfgang en ik) of: Boek vertel me hoe te branden als een tijger in de nacht. Vertel het ook aan anderen, als ze radeloos zijn en dwalen, als hun afgod naar ze lacht (uit: Gebed).
En dan weer het relativeren: Wat is dit ook alweer? O ja, poëzie (uit: Zonder titel is ook een titel) en prachtige, soms bijna kinderlijke verlangens: Ik wil buiten zitten als iedereen naar bed is, wachten tot het water over mijn tenen golft en de walvissen op me neerregenen. want dat had je beloofd (uit: Belofte)
Dichter, schrijver, columnist, recensent en muzikant Adriaan Jaeggi (1963 – 2008) schreef drie dichtbundels waaruit Erik Jan Harmens voor Het tegenovergestelde van heimwee een mooie samenstelling maakte, waarvan tot slot het indrukwekkende gedicht Voor later:
Dit heb ik geprobeerd te zijn:
de stappen die je hoort op een lenteavond
het passeren van stevige zolen op vertrouwde steen
eventueel een flard van Au Privave
of een gefloten partita.
Niet: rolkoffertjes, rolkoffertjes, rolkoffertjes.
is
het weggooien van een ervaren machine.
Daarom
zo indruisend tegen.
Bovenstaande woorden vormen het laatste gedicht van Het tegenovergestelde van heimwee. Deze door Erik Jan Harmens samengestelde bundel gedichten van Adriaan Jaeggi biedt een mooie mix van poëzie, waarbij zwaarte wordt afgewisseld met humor en ironie, zoals in het gedicht Eeuwigheid:
Ze zeggen wel dat, als je sterft
je opzweeft naar hierboven
en dat je ziel nooit meer bederft
als je maar wilt geloven.
Je leeft je leven daar als hier
met vrienden en bekenden
Ik bid maar dat dat onzin is
niet nòg eens die ellende.
En somt klinkt het grimmig:
Het licht in de hemel schijnt fel
uit de ogen van de schizofrenen,
depressieven en neuroten
Zij wachten eeuwig, hun wanhoop
bonkt op de hemelpoort
(uit: Hemel)
en:
ik zag een lijkkoets en een lijdensweg
of hoe noem je dat, vastklampen
gearmd
(uit: droge ogen)
De bundel herbergt prachtige poëtische regels als: in de keuken staat Mozart het licht aan en uit te knippen (uit: Wolfgang en ik) of: Boek vertel me hoe te branden als een tijger in de nacht. Vertel het ook aan anderen, als ze radeloos zijn en dwalen, als hun afgod naar ze lacht (uit: Gebed).
En dan weer het relativeren: Wat is dit ook alweer? O ja, poëzie (uit: Zonder titel is ook een titel) en prachtige, soms bijna kinderlijke verlangens: Ik wil buiten zitten als iedereen naar bed is, wachten tot het water over mijn tenen golft en de walvissen op me neerregenen. want dat had je beloofd (uit: Belofte)
Dichter, schrijver, columnist, recensent en muzikant Adriaan Jaeggi (1963 – 2008) schreef drie dichtbundels waaruit Erik Jan Harmens voor Het tegenovergestelde van heimwee een mooie samenstelling maakte, waarvan tot slot het indrukwekkende gedicht Voor later:
Dit heb ik geprobeerd te zijn:
de stappen die je hoort op een lenteavond
het passeren van stevige zolen op vertrouwde steen
eventueel een flard van Au Privave
of een gefloten partita.
Niet: rolkoffertjes, rolkoffertjes, rolkoffertjes.
1
Reageer op deze recensie
