Herkenbaar

Centraal in dit boek staat de indische cultuur. Een cultuur wat bij de oudere generatie o.a. bestaat uit het niet bespreekbaar maken, uiten van gevoelige kwesties. Ze beschrijft de twee culturen die met elkaar botsen. De indische cultuur van haar moeder versus de Hollandse cultuur van haar vader. Zoals zij het beschrijft het beschaafde (halus) tegenover het onbeschaafde (kasar).
De tweede verhaallijn gaat over haar werkzaamheden in een filmcrew. De film waar ze aan meewerkt, gaat over het Nederlands Indie uit de tijd van haar moeder en tantes. De opnames zijn in de buurt waar haar moeder is opgegroeid. Ze herkent veel van de omgeving door de verhalen van haar familie. In Indonesie herkent ze bepaalde gewoonten die haar indische familie eigen is.
Net als de schrijfster ben ik van de tweede Indische generatie. Hierdoor is alles in het boek herkenbaar. De gebruikte woorden, de eetcultuur, het zwijgen, de guna guna (zwarte kunst), met een omweg iets zeggen, ja zeggen maar nee bedoelen.
Voor zij die het verschil niet weten tussen een Indo en een Indonesier het volgende. Een Indisch iemand (volledige benaming Indo-Europeaan) heeft altijd een Europese voorouder een Indonesier nooit. In het koloniale tijdperk keek de Nederlander neer op de Indo en de Indo op de Indonesier. In het boek wordt ook aangestipt dat je wel de Nederlandse c.q. Europese familie kent maar niet je Indonesische familie m.u.v. je oma. Zo treffend wordt in het boek beschreven, dat je als Indo zoveel mogelijk moest voordoen als Nederlander.
Het boek heb ik met veel aandacht en plezier gelezen. De vele namen in het boek met de familieverhoudingen vond ik af en toe storend.