Lezersrecensie
Recensie De uitvreter Titaantjes Dichtertje Mene Tekel
Deze Nederlandse klassieker heb ik vroeger nooit gelezen. Toen al boekenliefhebber vond ik het dunne boekje waarschijnlijk beneden mijn stand. Onterecht natuurlijk! Het is prachtig.
In mijn 3e druk, uit 1947 (nog zonder ‘Mene Tekel’) zaten 3 vergeelde krantenknipsels uit 1969 en 1974 van Kronkel (Simon Carmiggelt) en van Age Bijkaart (W F Hermans) alledrie ook prachtig. Wat een mooie verrassingen kom je soms toch tegen.
De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje hebben veel overeenkomsten qua personages en thematiek. In alledrie novelles lees je verzet tegen de burgerlijkheid van de maatschappij. Hoofdpersonen hebben idealen en proberen die na te streven door het maken van lange wandelingen, turen naar de ondergaande zon, de zee, schrijven, schilderen en eindeloos praten en discussiëren. En je moest vooral niet op een kantoor of in de handel gaan werken!
Maar zijn hun idealen uiteindelijk bestand tegen de werkelijkheid?
Uit: Titaantjes
‘Het was een wonderlijke tijd. Als ik er even over nadenk, dan moet die tijd nog voortduren, die duurt zoolang er jongens van negentien, twintig jaar rondloopen. Maar voor ons is hij lang voorbij. Wij waren boven de wereld en de wereld was boven ons en drukte zwaar op ons. Heel in de diepte zagen wij de wereld vol bedrijvigheid en verachtten de menschen, de gewichtige heeren vooral, de heeren, die ’t druk hebben en die denken dat zij ’t aardig ver in de wereld hebben gebracht.’
Uit: De uitvreter, over de onvergetelijke Japi
‘Geld uitgeven hatti altijd verdomde leuk gekund, anderen brachten ’t op. Te sappel hatti zich gemaakt. Socialist had i willen worden. Voor z’n brood hatti gewerkt, voortgejaagd was i, voortgejaagd en gedrukt door menschen en de noodzakelijkheid zooals al die anderen….De wereld was blijven draaien, draaide precies zooals altijd, zou wel blijven draaien zonder hem. Te sappel had i zich gemaakt. Hij was nu wijzer’
Uit: Dichtertje
‘En te gelijk zat diep in ’t dichtertje ’t beest gedoken voor den sprong, dat zich zat wilde vreten aan alles wat als een temptatie in onverschilligheid om hem heen had gestaan en langs hem was geloopen en hem niet erkend had.’
Wanneer je Nescio nog niet hebt gelezen: gewoon een keer doen!
In mijn 3e druk, uit 1947 (nog zonder ‘Mene Tekel’) zaten 3 vergeelde krantenknipsels uit 1969 en 1974 van Kronkel (Simon Carmiggelt) en van Age Bijkaart (W F Hermans) alledrie ook prachtig. Wat een mooie verrassingen kom je soms toch tegen.
De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje hebben veel overeenkomsten qua personages en thematiek. In alledrie novelles lees je verzet tegen de burgerlijkheid van de maatschappij. Hoofdpersonen hebben idealen en proberen die na te streven door het maken van lange wandelingen, turen naar de ondergaande zon, de zee, schrijven, schilderen en eindeloos praten en discussiëren. En je moest vooral niet op een kantoor of in de handel gaan werken!
Maar zijn hun idealen uiteindelijk bestand tegen de werkelijkheid?
Uit: Titaantjes
‘Het was een wonderlijke tijd. Als ik er even over nadenk, dan moet die tijd nog voortduren, die duurt zoolang er jongens van negentien, twintig jaar rondloopen. Maar voor ons is hij lang voorbij. Wij waren boven de wereld en de wereld was boven ons en drukte zwaar op ons. Heel in de diepte zagen wij de wereld vol bedrijvigheid en verachtten de menschen, de gewichtige heeren vooral, de heeren, die ’t druk hebben en die denken dat zij ’t aardig ver in de wereld hebben gebracht.’
Uit: De uitvreter, over de onvergetelijke Japi
‘Geld uitgeven hatti altijd verdomde leuk gekund, anderen brachten ’t op. Te sappel hatti zich gemaakt. Socialist had i willen worden. Voor z’n brood hatti gewerkt, voortgejaagd was i, voortgejaagd en gedrukt door menschen en de noodzakelijkheid zooals al die anderen….De wereld was blijven draaien, draaide precies zooals altijd, zou wel blijven draaien zonder hem. Te sappel had i zich gemaakt. Hij was nu wijzer’
Uit: Dichtertje
‘En te gelijk zat diep in ’t dichtertje ’t beest gedoken voor den sprong, dat zich zat wilde vreten aan alles wat als een temptatie in onverschilligheid om hem heen had gestaan en langs hem was geloopen en hem niet erkend had.’
Wanneer je Nescio nog niet hebt gelezen: gewoon een keer doen!
1
Reageer op deze recensie
