Verdwijnen?

Met het verstrijken van de seizoenen verstrijkt ook het leven van de oude man die helemaal alleen in een verlaten dorpje ergens in de bergen woont. Huizen staan op instorten en worden overwoekerd door struiken en onkruid. De eerste woorden van het boek: 'Ik ben gekomen om te verdwijnen' en even verder: 'De zon is net achter de bergrug weggezakt. Het licht dooft gaandeweg uit'.
En dan als de sterren gaan flonkeren en de nachtdieren zich beginnen te roeren, gaat elke avond aan de andere kant van het ravijn een lichtje aan.
Na een tijdje gaat de man op zoek naar het lichtje en vindt een klein jongetje. Een heel bijzonder jongetje die daar ook helemaal alleen woont. Het hoofdstuk waarin de man bij hem spaghetti gaat eten is sober en beheerst geschreven maar zo ontroerend..
Verder zeg ik er niets over.
Een prachtig boek, wel langzaam lezen. Het doet wat denken aan De acht bergen van Paolo Cognetti.