Recensie Grip

Drie mannen vertellen na elkaar oa over hun vroegere vriendschap. Ze zijn nu op weg naar een soort reünie en kijken terug, wat vonden ze van elkaar, hoe goed was die vriendschap eigenlijk? Belangrijk in hun ervaring is een gezamenlijke klimreis, zo’n twintig jaar geleden, naar Noorwegen. Het draait hierbij vooral om Lotte: de enige vrouwelijke deelnemer aan die reis. Ieder heeft er zijn eigen verhaal bij. Ook gaat het veel over het verstrijken van de tijd. Ze kijken alle drie terug op wat er in de tussenliggende jaren is gebeurd: heb ik de juiste keuzes gemaakt, ben ik gelukkig geworden, heb ik iets van mijn leven gemaakt?

Als ze elkaar dan weer spreken concludeert Paul:
‘Het was totaal veranderd, ze waren als ijsschotsen losgeraakt – in het begin zag je de ander nog en leek het of alles bij het oude bleef en even vertrouwd doorging en dan bleek dat je zo ver uit elkaar was gedreven dat de afstand onoverbrugbaar was.’

Tussendoor speelt, nav een krantenbericht, nog een discussie over onsterfelijkheid. Het al dan niet wenselijke daarvan. De meningen zijn erover verdeeld. Paul ziet het wel zitten Maar Vincent zegt: “ik denk dat je alles voor lief gaat nemen. Je wordt onverschillig omdat je weet dat je eindeloos de tijd hebt en alles nog eens kunt goedmaken. Het haalt de essentie uit het voorbijgaan van de dingen wanneer het meeste dat je doet herhaalbaar en herstelbaar is. Je leven wordt minder waard…"

Het boek is heel mooi geschreven maar het greep me niet echt. Ook vond ik het slot wat apart.