Recensie Oeroeg

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen. Een zeer mooie vertelling over de vriendschap tussen een Nederlandse jongen (de verteller' en Oeroeg, de zoon van de mandoer (een werknemer van de vader van de verteller). Als jonge kinderen spelen ze voortdurend samen en zijn zich van geen cultuur/ of klasseverschillen bewust. Maar dit gaat wel meteen een rol spelen wanneer er sprake van is dat de Nldse jongen naar school moet. Hij moet zijn Nederlands oefenen terwijl hij met Oeroeg heeft afgesproken om mierenleeuwen te gaan uitgraven! Wanneer hij vraagt of Oeroeg niet naar school hoeft: `Misschien wel´ zei ze vaag ´naar een ander soort school natuurlijk´.
Heel wat jaren blijft hun vriendschap in stand en voelen ze zich bij elkaar op hun gemak. Dit verandert langzaam met de jaren en als de verteller voor vertrek naar Nederland ivm studie Oeroeg nog eens opzoekt, blijkt hij sterk veranderd en houdt zich bezig met nationalistische ideeën. Na de oorlog ontmoeten ze elkaar bij toeval bij het meer Telaga Hideung, vlakbij de plantage waar ze opgroeiden.
Oeroeg heeft een wapen bij zich en stuurt de 'ik' weg : 'ga weg, gauw, anders schiet ik. Je hebt hier niets te maken.'In de laatste zin vraagt de verteller zich af: 'Ben ik voorgoed een vreemde in het land van mijn geboorte, op de grond, vanwaar ik niet verplant wil zijn.? De tijd zal het leren'. Op deze vraag kennen wij het, bevestigende, antwoord...

Een schitterende, ingetogen, tijdloze novelle.