Recensie Pastorale 1943

Ik was de CU-ers mijn reactie nog schuldig

Met veel dingen die in de uitvoerige reacties hieronder staan, ben ik het eens. Inderdaad, een boek over gewone Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog, waarvan je je voor kunt stellen dat je ouders, grootouders, ooms en tantes er tussen woonden en leefden. (Die van mij kwamen ook nog eens uit de Betuwe!). De beschrijving van de omgeving bracht me dan ook nostalgische gevoelens: de dijk, het pontje, boerderijen, een kersenbongerd, de wilgen en kastanjebomen.

De keuze tussen goed en kwaad, het denken over wie aan de goede kant staat, wie aan de verkeerde, speelt een belangrijke rol en er zijn vaak misverstanden en onenigheden over. De grenslijn blijkt vaak ook helemaal niet zo duidelijk.

Het portret van de lelijke hertogin intrigeerde me overigens behoorlijk! Schults zegt bijvoorbeeld : ‘de lelijke hertogin symboliseert voor mij het feit, dat ik buiten staat ben een vrouw aan te raken zolang Nederland bezet gebied is’. Het portret is in ieder geval belangrijk in Schults’, wat vreemde, relatie met Mies Evertse, de dame van 'de vissehanden met roodgelakte, spitse vinnen’. Deze Mies, oftewel Marianne Lestra zorgt uit wraak ervoor dat Schults in het Oranjehotel belandt. De scénes in deze Scheveningse gevangenis zijn af en toe hilarisch. Het hele boek zit trouwens vol met bedekte humor.

Mijn Duits heb ik ook weer opgehaald, vooral in het laatste deel van het boek komen aardig wat Duitse dialogen voor. En er komen oud-Nederlandse(?),woorden voorbij als: felien, facie, mauder, wat hem was gepasseerd. Maar toegegeven, een mooi boek!