Vladimir en Zinaïda

Het verhaal wordt terugkijkend verteld door de 40- jarige Vladimir over een periode jaren terug,(zomer 1833) hij was 16 jaar. Een jonge, fantasievolle jongen. Ontvankelijk voor alles om hem heen, zich verheugend op de toekomst vóór hem.
Hij vat een verliefdheid op voor de 5 jaar oudere Zinaïda, een grillig, flirterig meisje met veel aanbidders die ze niet bepaald aardig behandelt. Dan verandert ze, wordt droeviger, koeler ook, trekt zich wat terug van haar aanbidders maar toch koketteert ze dan weer met Vladimir. Een van de mannen waarschuwt hem:
‘Mannen als ik, oude vrijgezellen, kunnen hier gerust komen: wat kan ons gebeuren? Wij zijn gehard, op ons heeft niets meer vat, maar u hebt nog een teer huidje. Voor u is de lucht hier schadelijk, gelooft u mij, u kunt besmet worden.’
Vladimir realiseert zich langzamerhand dat Zinaïda verliefd is, helaas op een ander. Maar wie is toch die geheime minnaar?

Toergenjev beschrijft prachtig en indringend de heftige emoties, de wisselende gevoelens van Vladimir. Zo ook het allesoverheersende maar ook het irreële en meedogenloze van de liefde, van de hartstocht vooral.
Een mooie, goed te lezen klassieker.