In Jasmijns hoofd

Een autobiografisch verhaal over opgroeien terwijl je anders bent dan de mensen om je heen. Judith Visser schreef er deze roman over. Vier jaar nadat ze zelf op volwassen leeftijd de diagnose autisme (Asperger) kreeg.
Ze vertelt hierin over Jasmijn die al op haar eerste dag wegloopt van school omdat er veel te veel onrust en lawaai voor haar is. Judith omschrijft het beeldend:

<‘De hele wereld was rood, en de kleur sloeg tegen mijn hersenen. Bam-bam-bam. Ik kneep mijn ogen dicht. Mijn handen bedekten nog steeds mijn oren, maar de herrie sijpelde er als zand tussendoor. Iemand stootte tegen mijn schouder en rende stampend weg. De trillingen van de grond kropen in mijn lichaam. Mijn tanden klapperden.
"Ta-toe! Ta-toe! Geef hier! Pak me dan! Hahaha!"
Ik trok mijn knieën op, drukte mijn hoofd ertussen en vouwde mijn armen er als een dakje boven. Voorzichtig hief ik mijn gezicht op en opende mijn linkeroog op een kiertje. De heen en weer springende vlekken waren nu niet alleen rood meer, maar ook paars. Blauw. Felgeel’>

Een lang citaat maar waarin je mooi kunt zien hoe je in het hoofd van Jasmijn zit waardoor je als het ware haar gevoelens meebeleeft.

Zo komen er steeds weer situaties die Jasmijn niet aankan, niet begrijpt bijvoorbeeld hoe ongerust haar ouders zijn wanneer ze een hele dag wegblijft, naar het strand gaat zonder dat iemand dat weet. Haar moeder zegt heel typerend op een bepaald moment: jij denkt altijd aan jezelf!
Maar, ze leert zichzelf dingen aan. En dat begint met hele eenvoudige dingen als ‘dankjewel’ zeggen als je een plakje worst krijgt. Heel frappant vond ik ook dat Jasmijn in de Tina (een meisjesblad) de gezichten bestudeerde in de stripverhalen. < ‘Uit wat er gezegd werd in de tekstballonnetjes kon ik opmaken of iemand boos was, of verdrietig, of verbaasd. Daarna keek ik naar het gezicht en probeerde de uitdrukkingen te onthouden die erbij hoorden.’ > In haar hoofd bestaat ook een ‘Normale Jasmijn’ die wel weet hoe het hoort en hoe ze zich zou moeten gedragen. Alleen lukt dat niet altijd…
Mooi ook te lezen dat Jasmijn in de bibliotheek vaak een toevluchtsoord vindt!!

Het boek is meeslepend geschreven, is soms ontroerend en is een aanrader voor iedereen die met kinderen werkt. Om beter te begrijpen waarom sommige kinderen zich ‘anders’ gedragen en hoe het voor hen moet zijn om in onze wereld te leven….