Over verlies van je kind-zijn en toch weer doorgaan

'Zwarte september' van Sandro Veronesi heeft als motto een citaat van Samuel Beckett: 'I can't go on. I'll go on. En dat is precies waar het in dit boek om draait: een dramatisch keerpunt in het leven van de 12-jarige Gigio Bellandi net op het moment dat hij balanceert tussen zijn kinderlijke interesses en de eerste stappen tot volwassenwording. En hoe hij als het ware opnieuw geboren wordt op de restanten van zijn 'oude' leven. Erg mooi hoe de schrijver een beeld geeft van de jonge puber door in kleine voorvallen en anekdotes te switchen in de beleefwereld van kind en tiener. Ook de beschrijvingen van het zomerse leven aan de kust zijn prachtig: de geuren, geluiden en kleuren van een trage, warme zomertijd. Het einde - over het volwassen leven van Cigio jaren later - vind ik wat al te kort en opsommend, waardoor er een stijlbreuk optreedt met de eerdere beschrijving en het er wat 'bijhangt', alsof de schrijver zich er snel van af wil maken. Daarom toch maar 4 sterren in plaats van 5.