Mooie afsluiter van drie-delige cosy fantasyserie

Na Emily Wildes encyclopedie der feeën en Emily Wildes atlas der Anderlanden is met Emilys Wildes compendium der verloren verhalen het laatste deel van deze cosy fantasyserie bereikt. De Canadese auteur Heather Fawcett neemt de lezer voor de derde keer mee in de avonturen van de Dryadologische wetenschapper Emily Wilde en de verbannen feeënkoning Wendell. De vertaling is van Erika Venis.

Het verhaal gaat verder waar het tweede deel ophield. Het is aan te raden om de drie boeken op volgorde te lezen. Let op: Deze recensie kan spoilers bevatten van deel 1 en deel 2

Het is december 1910. Emily en Wendell zijn klaar om af te reizen naar Silva Lupi, het feeënrijk van Wendell. Nu zijn stiefmoeder, tevens de oude koningin, is verslagen, kan Wendell de kroon weer opeisen. Helaas blijkt zijn stiefmoeder nog een vloek te hebben uitgesproken, waardoor een mist grote bosgebieden overneemt en alle natuur kapot maakt. Ze hadden zich hun komst in Silva Lupi anders voorgesteld. Het overnemen van de troon is niet zonder gevaar, en de dodelijke mist bedreigt het volk en het kasteel. Aan Emily de taak om de oplossing voor het probleem te vinden in oude geschriften.

Emily heeft in dit derde deel een grote en belangrijke rol. Hoewel Wendell aanwezig is, is het Emily die het voortouw neemt en op haar eigen manier omgaat met de mensen en het volk om haar heen. Ze moet zich nu ook nog als koningin van Silva Lupi presenteren, een rol die haar niet makkelijk afgaat. Ondanks haar sociale onhandigheid, weet ze zich bij steeds meer mensen en bij de Anderen geliefd te maken. Het is mooi om te zien hoe ze zich aanpast en toch vooral haar gebruikelijk zelf blijft.

Mythen en legendes uit de Ierse geschiedenis over Het volk, zijn de basis voor het leven in het rijk van Fae. Emily doet er alles aan om verhalen te vinden die overeenkomen met de situatie van nu, waarin een vorst wordt afgezet en een ander zijn/haar plaats inneemt. In Silva Lupi wordt Emily bijgestaan door twee stervelingen die er wonen, maar voor haar onderzoek moet ze terug naar haar eigen wereld. Gelukkig heeft ze de mogelijkheid om via een feeëndeur heen en weer te reizen wanneer ze wil. In haar eigen wereld krijgt ze hulp van de personages Lilja, Margret, Farris en Ariadne die we in de eerste twee delen hebben leren kennen. Het voelt vertrouwd om deze personages weer terug te zien in dit laatste boek.

Het tempo ligt hoger dan in deel 1 en 2, maar niet veel. Gebeurtenissen worden net als in voorgaande delen achteraf door Emily beschreven in haar dagboek. Het leest prettig en is geschreven zoals ze het heeft beleefd. Er zit voldoende spanning in. Die uit zich vooral in de onbekendheid van de dreiging waar Wendell en Emily mee te maken hebben en hun race tegen de klok. Daarnaast is er altijd een onderhuidse spanning in het leven met de Anderen, omdat je nooit weet of ze te vertrouwen zijn. De beschrijvingen van het rijk van Wendell en zijn bijzondere onderdanen zijn goed uitgewerkt. Als lezer kan je alles goed visualiseren, het is realistische fantasy.

Een belangrijk onderdeel van het verhaal is de relatie tussen Emily en Wendell. Emily voelt zich nog altijd een onbeduidend persoontje, maar Wendell draagt haar op handen. Eenmaal in Silva Lupi moet Wendell zijn aandacht verdelen tussen zijn rijk en zijn volk en Emily. Het is voor beide wennen. Hun liefde wordt op de proef gesteld, maar met opoffering en doorzettingsvermogen en de inventiviteit van Emily weten ze alle problemen op te lossen en leven ze nog lang en gelukkig… Hoewel, in het rijk van Fae weet je nooit wat er nog gaat komen en is de toekomst lang en onzeker.

Emily Wildes compendium der verloren verhalen is een mooie afsluiter van deze drie delige cosy fantasyserie, die een verhelderend beeld schetst van de mysterieuze wereld van de Anderen.