Lezersrecensie
Boek met plussen en minnen
De Canadese Emma Knight is auteur, journalist en ondernemer. Haar debuutroman De levenscyclus van de gewone octopus is aan meerdere landen verkocht. De vertaling naar het Nederlands is van Maya Denneman en Marion Drolsbach.
De twee Canadese vriendinnen Pen en Alice krijgen de kans om te gaan studeren in Edinburgh, Schotland. Penelope Elliot Winters is nieuwsgierig naar de plek waar haar vader ook heeft gestudeerd, en ze wil graag kennismaken met de auteur Lord Elliot Lennox. Hij was ooit de beste vriend van haar vader, maar er is iets gebeurd waardoor het contact is verbroken. Het verleden speelt een grote rol en er zijn meerdere geheimen die nu aan het daglicht komen. De roman beschrijft een jaar uit het leven van Pen en Alice op weg naar volwassenheid.
Het boek is prettig om te lezen, niet te lange hoofdstukken en af en toe mooie zinnen. Het zou een ‘dertien in een dozijn’- boek zijn geweest als ik het gewoon had gelezen. Uit? mooi klaar, op de stapel, niet meer aan denken. Maar dit boek was onderdeel van een leesclub. Een analyse van het boek bracht de tekortkomingen naar boven, waaronder de rommelige structuur van het boek en het niet goed uitwerken van verhaallijnen. Er is teveel in het boek gestopt en dat is jammer.
De titel van het boek wekt nieuwsgierigheid, maar om de vraag waarom deze titel is gekozen beantwoordt, moet de lezer een hoop geduld opbrengen. Vervolgens valt de uitleg een beetje tegen. En dat is niet het enige, er zijn meer punten van kritiek van toepassing op deze roman.
Het begint met een hoofdstuk ‘Nu’, waarin niet duidelijk is over wie het gaat. Daarna wordt je als lezer ondergedompeld in een veelheid aan namen van personages. Het verhaal daarna gaat over Pen die studeert, maar die vooral op zoek is naar het verleden. Ze komt daarnaast terecht op een landgoed met lieve mensen, die geen van allen uitspreken wat ze werkelijk denken. Ondertussen leeft Alice haar eigen leven en begint een verhouding met een leraar. Daarnaast spelen er zoveel zijlijntjes, die vaak wel worden opgezet, maar niet worden uitgewerkt. Het is daardoor een rommelig geheel. Als dan het boek weer afsluit met nog een hoofdstuk ‘Nu’, waarin nog steeds niet duidelijk is over wie het gaat, blijft er na het lezen een onbestemd gevoel achter.
Toch zijn er gelukkig ook positieve punten. Pen is een aimabel personage en het verhaal laat het leven zien van een Canadese studente in een ander land. De omgang tussen studenten onderling is interessant en ook de onthulling van de geheimen van Pen’s vader bracht nog een verrassing. De beschrijvingen van omgeving zijn goed gedaan en de dialogen zijn goed in balans met het verhaal. Over het algemeen leest het vlot, hoewel er soms gekozen is voor ongebruikelijke woorden, zeker gezien de leeftijd van de personages. Maar dat kan ook door de vertaling komen.
De levenscyclus van een gewone octopus beloofde veel, maar de uitwerking is niet helemaal volgens verwachting. Na het lezen en het bespreken in de leesclub is de conclusie dat het een ‘Oké’ boek is, maar ik had op meer gehoopt.
De twee Canadese vriendinnen Pen en Alice krijgen de kans om te gaan studeren in Edinburgh, Schotland. Penelope Elliot Winters is nieuwsgierig naar de plek waar haar vader ook heeft gestudeerd, en ze wil graag kennismaken met de auteur Lord Elliot Lennox. Hij was ooit de beste vriend van haar vader, maar er is iets gebeurd waardoor het contact is verbroken. Het verleden speelt een grote rol en er zijn meerdere geheimen die nu aan het daglicht komen. De roman beschrijft een jaar uit het leven van Pen en Alice op weg naar volwassenheid.
Het boek is prettig om te lezen, niet te lange hoofdstukken en af en toe mooie zinnen. Het zou een ‘dertien in een dozijn’- boek zijn geweest als ik het gewoon had gelezen. Uit? mooi klaar, op de stapel, niet meer aan denken. Maar dit boek was onderdeel van een leesclub. Een analyse van het boek bracht de tekortkomingen naar boven, waaronder de rommelige structuur van het boek en het niet goed uitwerken van verhaallijnen. Er is teveel in het boek gestopt en dat is jammer.
De titel van het boek wekt nieuwsgierigheid, maar om de vraag waarom deze titel is gekozen beantwoordt, moet de lezer een hoop geduld opbrengen. Vervolgens valt de uitleg een beetje tegen. En dat is niet het enige, er zijn meer punten van kritiek van toepassing op deze roman.
Het begint met een hoofdstuk ‘Nu’, waarin niet duidelijk is over wie het gaat. Daarna wordt je als lezer ondergedompeld in een veelheid aan namen van personages. Het verhaal daarna gaat over Pen die studeert, maar die vooral op zoek is naar het verleden. Ze komt daarnaast terecht op een landgoed met lieve mensen, die geen van allen uitspreken wat ze werkelijk denken. Ondertussen leeft Alice haar eigen leven en begint een verhouding met een leraar. Daarnaast spelen er zoveel zijlijntjes, die vaak wel worden opgezet, maar niet worden uitgewerkt. Het is daardoor een rommelig geheel. Als dan het boek weer afsluit met nog een hoofdstuk ‘Nu’, waarin nog steeds niet duidelijk is over wie het gaat, blijft er na het lezen een onbestemd gevoel achter.
Toch zijn er gelukkig ook positieve punten. Pen is een aimabel personage en het verhaal laat het leven zien van een Canadese studente in een ander land. De omgang tussen studenten onderling is interessant en ook de onthulling van de geheimen van Pen’s vader bracht nog een verrassing. De beschrijvingen van omgeving zijn goed gedaan en de dialogen zijn goed in balans met het verhaal. Over het algemeen leest het vlot, hoewel er soms gekozen is voor ongebruikelijke woorden, zeker gezien de leeftijd van de personages. Maar dat kan ook door de vertaling komen.
De levenscyclus van een gewone octopus beloofde veel, maar de uitwerking is niet helemaal volgens verwachting. Na het lezen en het bespreken in de leesclub is de conclusie dat het een ‘Oké’ boek is, maar ik had op meer gehoopt.
2
Reageer op deze recensie
