Te weinig spanning en vreemde twists

De Britse Alexandra Benedict schrijft haar thrillers onder de naam AK Benedict. Zo alleen zo alleen is het eerste boek dat is vertaald naar het Nederlands. De vertaling is van Petra C van der Eerden en Janine van der Kooij.

In Zo alleen zo alleen draait het verhaal in eerste instantie om rechercheur Lyla Rondell. Ze werkt in het kleine politiebureau Lyndhurst in New Forest. Haar collega Jimmy is gelijk haar beste vriend en de hoofdinspecteur Rebecca Winton mag zich onder haar vrienden rekenen. Behalve haar baan heeft Lyla niet veel. Wanneer er een vermissing en een moord worden gemeld kan ze zich daar helemaal op storten, zelfs als blijkt dat het een connectie heeft met een vermissing van jaren geleden van haar hartsvriendin.

Het boek is verdeeld in drieen. In het eerste komt het werk en leven van Lyla grotendeels aan bod. Het is een politieonderzoek, maar het is allemaal nogal knullig en de dialogen zijn willen ook niet zo vlotten. Het is af en toe kinderlijk en als lezer vraag je je af of het de moeite is om door te lezen.

Dankzij een tweede verhaallijn waarbij auteur Katie is ontvoerd door een moordenaar met een Grote Wolf masker blijft het lezen interessant. Ze wordt gedwongen om sprookjes te herschrijven die een scenario vormen voor zijn moorden. Het verhaal van Katie roept al snel nog meer vragen op. De verhalen die Katie schrijft zijn als intermezzo te lezen. De moorden die er opvolgen zijn gruwelijk, maar de uitwerking is niet al te plastisch uitgewerkt.

Bij deel twee begint het verhaal te kantelen. Dingen die voor waar zijn aangenomen, blijken een andere kant te hebben en ineens wordt het een interessant psychologisch spelletje, zowel voor de personages als voor de lezer. Had de auteur het hierbij gehouden, dan was het een bijzondere thriller geworden. Helaas slaat ze in het derde deel een beetje door en wordt het zo onwerkelijk dat het bijna grappig is. Gek genoeg heb ik me met het laatste deel toch het meeste vermaakt. Het is origineel en anders, het is alleen net te veel.

De verweving van sprookjes in een thriller is een leuk gegeven. Herkenning speelt een rol en de sprookjes krijgen een andere en moderne twist. Sprookjes van Grimm waren ooit helemaal niet zo lief, maar werden vanwege de tere kinderzieltjes bijgeschaafd en zover doorgetrokken tot ze door Disney mierzoete verhalen werden. Met Zo alleen zo alleen zjin de sprookjes weer even terug bij de oorsprong, en dat is best lekker.

De auteur probeert om spanning te brengen in haar verhaal, maar het blijft mild. Het vloeien van bloed is niet voldoende om een lezer op het puntje van de stoel te laten zitten.

Zo alleen zo alleen is een originele thriller te noemen, maar is niet helemaal wat je er van tevoren van verwacht. Te weinig spanning en vreemde twists die nogal ontsporen. Het is oké als leesvoer, maar veel blijft er niet van hangen.