Sfeervolle feelgoodroman

Emilie komt uit een rijke familie, maar heeft zich losgemaakt en woont met haar vrienden Julia en Casper in Amsterdam. Af en toe moet ze toch terug naar het landhuis van haar ouders, zo ook voor het huwelijk van haar zus. Maar daar gebeuren een paar dingen die haar doen besluiten om een huis te huren in Umbrië. Ze gaat in Italië het leven van haar grootmoeder uitzoeken en wil zo het familiegeheim ontrafelen.

De Nederlandse auteur Julia Romein debuteert met de dikke roman Villa Italia. Het blijkt dat dit verhaal eerder is uitgegeven in drie losse ebookverhalen: Een nieuw begin, Gemengde gevoelens en Thuiskomen.

Op de site van uitgeverij Bruna, lees ik in haar biografie dat ze op haar negentiende naar Italië vertrok en daar verliefd werd op het land. Dat is te merken in haar schrijven, ze heeft daar zoveel liefde in gestopt. Het lezen over het leven daar, de natuur en de mensen voelt zo echt, dat het is alsof je er als lezer bent.

Hoewel het verhaal me wist te intrigeren (geheim grootmoeder/Italië/mooie mannen/kunst/leuke personages), wilde het lezen niet zo vlotten. Dat had te maken met mijn persoonlijke agenda, waardoor ik minder leestijd had, maar ook de manier van schrijven was niet mijn favoriet. Romein vertelt namelijk heel veel. “ze deed dit, ze dacht dat, ze ging zus, ze liep zo), als mij dat eenmaal opvalt, kan ik het niet meer niet-zien. Gelukkig waren er ook veel dialogen in het verhaal en daar kon ik wel wat mee en die delen vond ik heerlijk om te lezen. En er zit veel over kunst in verwerkt, wat als een rode draad door het verhaal is verweven. Het duurde tot over de helft van het boek dat ik meer vaart kreeg in het lezen en heb het daarna in een paar dagen uitgelezen.

Wat ik goed vind aan dit boek is de opbouw en de plotontwikkeling. Emilie vindt een huis om te huren in Umbrië, dat moet worden opgeknapt, ze leert de mensen kennen in Dolcia, de plek waar het huis staat en maakt nieuwe vrienden. De vrienden uit Nederland komen over om te helpen, waardoor haar huis steeds meer op een thuis begint te lijken. Emilie maakt zich zorgen over haar ouders die de nodige problemen hebben en probeert op afstand te helpen waar ze kan. En ondertussen volgt ze de sporen die haar grootmoeder heeft achtergelaten en ontdekt ze stukje bij beetje de geschiedenis van haar familie. Het verhaal wisselt af met locaties, Emilie leert steeds meer mensen kennen en groeit gedurende het verhaal. De personages zijn goed uitgewerkt, met al hun gevoelens, twijfels en keuzes. Ze zijn levensecht en herkenbaar. Ik vond het leuk om over deze mensen te lezen. Op het einde worden losse eindjes netjes afgerond en komt alles samen.

Het is niet eenvoudig om een feelgood roman te schrijven zonder clichés en voorspelbare gebeurtenissen. Romein weet in ieder geval veel ervan te vermijden. Emilie beleeft romantische momenten, maar het happy end is toch anders dan verwacht. Wat betreft het familiegeheim kwam mijn verwachting over het verloop deels uit, maar er waren nog genoeg verrassingen.

Het boek is een mooie feelgood die de sfeer van Italië goed weergeeft. Met leuke personages en een goed uitgewerkt en origineel verhaal, is Villa Italia (ondanks het vele vertellen) een fijne roman die ik met plezier heb gelezen.