Feelgoodroman geheel in kerstsferen

De Britse Jenny Colgan (1972) is een populaire auteur van feelgoodromans. Haar serie over het eiland Mure met Flora Mackenzie in de hoofdrol leek na Café Zon & Zee, de novelle Een verre kust, Het eindeloze strand en Wintereiland afgerond te zijn, maar Colgan verrast met een vijfde deel: Het Eilandhotel. De vertaling is van Elise Kuip.

We rollen als lezer direct weer de levens van de bewoners van Mure in en het verhaal gaat verder waar Wintereiland ophield. Fintan, de broer van Flora, heeft het hotel geërfd van zijn grote liefde, de Amerikaan Colton, met de voorwaarde om van The Rock, het landhuis op de noordpunt van het eiland, een luxe hotel te maken. Hij heeft daar helemaal geen zin in en trekt zich terug in zijn verdriet. Ondertussen zit Flora thuis met zwangerschapsverlof en dat valt haar zwaar. Ze laat haar zoontje in goede handen achter op de Mackenzie boerderij en neemt de honneurs waar voor Fintan in het nieuw te openen hotel.

Snel zijn we weer vertrouwd met het leven op Mure, waar het richting kerst loopt. Bekende personages uit voorgaande delen laten ons weer meekijken in hun leven. Arts Said en schooldirectrice Lorna die met een onmogelijke liefde worstelen en de jonge Isla die bij Flora’s café werkte en wordt overgeplaatst naar de keuken van The Rock. Bij de Mackenzies steelt de vijfjarige Agot de show, hoewel dat ook irritatie oproept, want ze is wel erg wijs voor haar leeftijd. Daarnaast komen er nieuwe personages bij. De Franse chef-kok Gaspard is een bijzonder geval, net als de verwende Noorse nietsnut Konstantin die in de keuken komt afwassen. Zij zijn een geweldige aanvulling op de bekende bewoners van de eiland. Het is een bont gezelschap dat elkaar afwisselt met hun avonturen.

Humor is ruim aanwezig in dit boek en het geheel is gemoedelijk te noemen. Er zijn geen extremen, afgezien van het Noorse lichtproject en een video die viral gaat. Waar in de voorgaande delen ook zwaardere thema’s werden verwerkt, is dit boek wat luchtiger van karakter. Geen chronische ziektes of grote problemen, enkel verdriet om wat er niet meer is. Het draait in dit boek grotendeels om het nieuw te openen hotel en daar gaat het een en ander fout wat grappige situaties oplevert. Natuurlijk hangt er liefde in de lucht, maar ook dat gaat niet vlekkeloos.

Flora en Joël spelen niet zo’n grote rol en ondanks de veranderingen in hun leven zit er geen duidelijke groei meer hun personages. Isla wordt wel een sterkere persoonlijkheid, maar het is eigenlijk alleen Konstantin die van een verwende luiaard naar een sociale en hardwerkende jongeman wordt omgeturnd. Toch is het geheel knus en gezellig en draait het om vriendschap, liefde en saamhorigheid en dat past goed bij Mure en zijn gemeenschap.

Colgans schrijfstijl is prettig om te lezen, het tempo is precies goed, de hoofdstukken zijn wisselend van lengte, maar nooit te lang. Er wordt geswitcht tussen de personages zodat het blijft boeien. De sfeer van kerstmis is volop aanwezig, met kou en sneeuw en een overtuigende nieuwe kerstverlichting. Dat laatste was een uitdrukkelijke wens van Colton. Het wordt op een uitzonderlijke manier gerealiseerd en dat doet een hoop stof opwaaien onder de bewoners. In de keuken van The Rock wordt lekker gebakken en gekookt, een terugkerend kenmerk in de boeken van Colgan. Jammer genoeg zijn er in dit deel geen recepten toegevoegd zoals in de voorgaande wel het geval was.

Het eilandhotel is een fijne feelgoodroman geheel in kerstsferen. Heerlijk om te lezen in de donkere dagen voor kerst (of gewoon het hele jaar door). Of dit nu werkelijk het laatste deel is van deze serie? Het kan, maar Colgan zou zomaar met een zesde boek kunnen komen en dan keren we graag nogmaals terug naar dit fictieve, maar o zo uitnodigende eiland en haar bewoners.