Origineel debuut met verweving van genres

Rachel van Charante (1985) woont en werkt in Lochem, waar ook haar debuutroman Het schuilhuis is gesitueerd. Het is een roman met twee tijdlijnen waarin het heden speelt in 2019 en het historische deel in 1944.

Het schuilhuis start met een indringende proloog van iemand die gevangenzit en wordt bedreigd. De toon is hiermee gelijk gezet, dit is geen luchtige roman. Toch begint het verhaal gemoedelijk als de tijd verspringt naar 2019.

Iris is journaliste en woont en werkt in Amsterdam, ze heeft in een tweedehands kastje een tabaksdoosje met foto’s gevonden en is op zoek naar de eigenaar. Op haar berichtje in de krant reageert de 93-jarige Victoria die zichzelf op een van de foto’s herkent. Ze woont in Lochem en wil Iris graag ontmoeten. Victoria draagt een geheim met zich mee waar ze nog nooit over heeft gesproken en besluit dat het nu tijd is om het te vertellen.

De geschiedenis van Victoria begint rustig en heeft een hoog feelgoodgehalte. Het leven tijdens de oorlog is zwaar, maar ze kunnen zich op het platteland nog aardig redden en als jonge vrouw kan Victoria nog naar vriendinnen en naar de soos. Haar ouders hebben groot geldgebrek, en denken dat op te kunnen lossen door een huwelijk voor Victoria te regelen met Robert Elschot van Lambooij, de zoon van welgestelde vrienden. Victoria ziet dat helemaal niet zitten, maar wordt voor het blok gezet en de verloving is een feit. Op een ochtend stort een Engels gevechtsvliegtuig neer en Victoria redt de piloot en biedt hem onderdak. Ze werkt zichzelf ermee in de nesten en brengt haar familie in gevaar. Wanneer er liefde opbloeit tussen Victoria en piloot Andrew wordt de situatie nog ingewikkelder. Vanaf dat moment verandert de sfeer in het boek, het verhaal wordt grimmiger en de gebeurtenissen heftiger, niets wordt verbloemd verteld en delen zijn schokkend om te lezen.

Victoria als personage is goed uitgewerkt. De ontberingen die ze moet doorstaan zijn zo beschreven dat het je als lezer raakt en haar geschiedenis is het sterkste deel van het boek. Iris leren we minder goed kennen, haar rol is kleiner maar wel van belang voor de verbinding tussen beide verhaallijnen. Iris komt in de problemen als ze besluit de geschiedenis van Victoria te publiceren. Die onthulling heeft grote consequenties en loopt uit op bedreiging en intimidatie en haar leven komt in gevaar. Het is duidelijk dat er iemand is die niet wil dat het verleden wordt opgerakeld en zo ontwikkelt zich een nieuw lijntje tussen toen en nu.

Van Charante heeft een mooie en fijne schrijfstijl en beschrijft de omgeving zo, dat het niet moeilijk is om een voorstelling te maken van de verschillende plaatsen waar het zich afspeelt. De dialogen zijn goed en voelen nergens geforceerd. De perspectieven in de hoofdstukken verspringen tussen Iris en Victoria en in tijd tussen heden en verleden wat zorgt voor afwisseling.

De combinatie van een moderne en historische verhaallijn is een goede keus en door de cliffhangers aan het einde van de hoofdstukken blijft de nieuwsgierigheid naar het vervolg groot. Hoewel niet alles even geloofwaardig is, is de opbouw goed en loopt de spanning gedoseerd op. Het boek krijgt daardoor naar het einde toe meer het karakter van een thriller. Er zijn wel momenten waar vraagtekens bijgezet kunnen worden, maar die zijn niet zo groot dat het lezen daardoor wordt beïnvloed. Het tempo op het einde is hoog en gaat net te snel, maar rondt het boek samen met de epiloog wel mooi af.

Het schuilhuis is een roman over vertrouwen en verraad en geeft een beeld van het leven en het verzet op het platteland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een boek dat start als een combinatie van een hedendaags verhaal en een historische geschiedenis, maar dat halverwege, door de toevoeging van spannende en heftige gebeurtenissen, overgaat in een thriller in beide tijdlijnen. De verweving van genres levert een origineel debuut op.