Een prettig leesbare mozaïekroman

De Japanse bestsellerauteur Hiro Arikawa brak wereldwijd door met haar roman Reisverslag van een kat(2018). Het volgende station (2025) is de derde roman die naar het Nederlands is vertaald. De rode lijn voor de verhalen in dit boek is een treintraject met acht stations waarbij verschillende personen worden gevolgd. De vertaling is van Gertie Mulder.

Station Takarazuka is een groot spoorwegknooppunt. Het ligt in een afgelegen gebied, tussen bergen ingeklemd. Het is een belangrijk station als vertrekpunt voor de Hankyu Takarazuka-lijn met eindbestemming Umeda in Osaka en de Hankyu Imazu-lijn naar station Nishinomiya-Kitaguchi. Hankyu is een particuliere spoorwegmaatschappij in de Kansai regio en staat bekend om de donkerrode wagons en het retro interieur.

In Het volgende station volgen we de Hankyu Imazu-lijn. Elk hoofdstuk is genoemd naar een van de stations waar de trein stopt en vertelt een verhaal rondom een van de reizigers. Het is geschreven als mozaiekroman. De verhalen volgen elkaar op als bij een estafette. De ene persoon speelt na de introductie in zijn/haar ‘eigen’ hoofdstuk nog een kleine rol in het volgende hoofdstuk, waar het stokje wordt overgeven aan een ander.

De hoofdstukken belichten een korte periode uit het leven van gewone mensen die alledaagse dingen doen, maar voor lastige keuzes komen te staan. Het zijn momentopnamen, maar het is voldoende om hen te begrijpen.. Je reist als lezer met hen mee in de trein en krijgt inzicht in hun gedachten en emoties. De kortstondige ontmoetingen die ontstaan in de trein of op het perron zijn sleutelmomenten in hun leven.

De verhalen in het boek zijn mooi, maar door de korte periode van station naar station ook vluchtig. Het is voldoende uitgewerkt om alles te kunnen volgen. Zo is er de bedrogen vrouw, die wraak neemt op haar ex en zijn nieuwe liefde. Dankzij een ontmoeting in de trein weet ze haar wraakgevoelens om te zetten in iets positiefs. Er is een studente met een oudere vriend, die met haar vriendinnen over haar relatie praat, een oma die haar kleindochter bij zich heeft en haar wijze lessen leert en twee jonge mensen die elkaar vinden door de liefde voor boeken. Het is een kleine greep uit de diversiteit van personages in de trein.

Het boek is opgebouwd rondom de reis die de trein maakt van station Takarazuka naar station Nishinomiya-Kitaguchi. Dat is het eindpunt van de reis en tevens het beginpunt voor de terugreis naar Takarazuka. Een aantal van de reizigers die op de heenreis hun opwachting maakten in de verhalen van Arikawa zijn op de terugreis weer in de trein aanwezig. Als centraal personage of in een kleine rol in het leven van een ander. Het herkennen van deze reizigers voelt vertrouwd aan en zorgt voor net dat beetje meer informatie over hun leven na de onverwachte ontmoetingen van eerder.

Arikawa heeft een heldere vertelstijl en het tempo ligt laag. De verhalen hebben een rustige opbouw en een kalme uitstraling. De auteur weet de omgeving beeldend neer te zetten. De sfeer van de Japanse cultuur is passend verweven in de verhalen rondom haar personages. De Japanse gebruiken en omgangsnormen komen goed tot uiting in het denken en doen van de reizigers.

Het volgende station valt onder het subgenre healing fiction waarin hoop, persoonlijke groei en emotionele heling belangrijke thema’s zijn. Een mooie en prettig leesbare mozaïekroman, waarin personages voor zichzelf de juiste richting weten te kiezen dankzij vluchtige ontmoetingen en ze een verschil kunnen maken voor een ander.