Lezersrecensie
Voldoet niet aan de verwachting, maar leest wel lekker weg
Het auteursduo Pamela Guldie en Ernestine Hoegen debuteert met Tegenspraak, een boek over Nederlandse rechtspraak gegoten in romanvorm.
In Tegenspraak maken we kennis met Helena en Oscar. Ze starten met de RAIO opleiding om rechter of officier van justitie te worden. In de proloog van het boek staan ze als rechter en officier samen in de rechtszaal betreffende een zaak uit de toeslagenaffaire. Hoe ze tot dat punt zijn gekomen, wordt verteld als de tijd terugspringt en we met hen meekijken in hun opleiding en stages.
Het boek leest makkelijk. Doordat het speelt rondom de Nederlandse rechtspraak en de auteurs uit de juridische wereld komen, had het makkelijk kunnen verzanden in jargon, maar - zoals het in het nawoord is geschreven - is het een boek voor de niet-jurist. En inderdaad is het voor een niet-jurist allemaal goed te volgen en leest heb boek vlot weg. De afwisseling van perspectief tussen Oscar en Helena helpt daaraan mee, maar ook de tijd, want we volgen deze twee personages gedurende hun zesjarige studie.
De opbouw van het boek is goed ingezet. De zaak waar het boek mee begint gaat over de toeslagenaffaire spreekt tot de verbeelding. Die rechtszaken zijn interessant om te volgen, maar het duurt helaas erg lang tot de proloog zijn vervolg krijgt. Het grootste deel van het boek betreft de opleiding en daar zijn de beschreven stages van beide personages absoluut interessant om te volgen.
De auteurs proberen Helena en Oscar als personages wat achtergrond mee te geven door mailtjes, chatgesprekken of contacten met vrienden en familie. Het blijkt helaas op de vlakte, echt goed leren we deze mensen niet kennen, behalve dat ze een andere achtergrond hebben en al snel laten weten hoe ze denken over rechtspraak en wetten en de opvolging daarvan. Aan het einde van het boek blijven er teveel vragen openstaan en dat is jammer.
Het is een roman en enige vrijheid is daarin mogelijk, maar als blijkt dat de opleiding in 2012 is gestopt en er nieuwsfeiten uit 2022 in het verhaal worden genoemd, is het ineens een verhaal dat qua tijdsverloop niet lijkt te kloppen en dat wringt. Ook de toevoeging van de toeslagenaffaire die een trigger is om het boek te gaan lezen, valt achteraf tegen als blijkt dat het maar een klein onderdeel is van het verhaal.
Tegenspraak is best een fijne roman om te lezen. Als je de verwachtingen bijstelt en niet uitgaat van een diepgaand verhaal over de toeslagenaffaire, of indrukwekkende ontwikkelingen van de personages, dat blijft er een heel aardig verhaal over dat laat zien hoe een opleiding in het juridische gebied eraan toegaat.
In Tegenspraak maken we kennis met Helena en Oscar. Ze starten met de RAIO opleiding om rechter of officier van justitie te worden. In de proloog van het boek staan ze als rechter en officier samen in de rechtszaal betreffende een zaak uit de toeslagenaffaire. Hoe ze tot dat punt zijn gekomen, wordt verteld als de tijd terugspringt en we met hen meekijken in hun opleiding en stages.
Het boek leest makkelijk. Doordat het speelt rondom de Nederlandse rechtspraak en de auteurs uit de juridische wereld komen, had het makkelijk kunnen verzanden in jargon, maar - zoals het in het nawoord is geschreven - is het een boek voor de niet-jurist. En inderdaad is het voor een niet-jurist allemaal goed te volgen en leest heb boek vlot weg. De afwisseling van perspectief tussen Oscar en Helena helpt daaraan mee, maar ook de tijd, want we volgen deze twee personages gedurende hun zesjarige studie.
De opbouw van het boek is goed ingezet. De zaak waar het boek mee begint gaat over de toeslagenaffaire spreekt tot de verbeelding. Die rechtszaken zijn interessant om te volgen, maar het duurt helaas erg lang tot de proloog zijn vervolg krijgt. Het grootste deel van het boek betreft de opleiding en daar zijn de beschreven stages van beide personages absoluut interessant om te volgen.
De auteurs proberen Helena en Oscar als personages wat achtergrond mee te geven door mailtjes, chatgesprekken of contacten met vrienden en familie. Het blijkt helaas op de vlakte, echt goed leren we deze mensen niet kennen, behalve dat ze een andere achtergrond hebben en al snel laten weten hoe ze denken over rechtspraak en wetten en de opvolging daarvan. Aan het einde van het boek blijven er teveel vragen openstaan en dat is jammer.
Het is een roman en enige vrijheid is daarin mogelijk, maar als blijkt dat de opleiding in 2012 is gestopt en er nieuwsfeiten uit 2022 in het verhaal worden genoemd, is het ineens een verhaal dat qua tijdsverloop niet lijkt te kloppen en dat wringt. Ook de toevoeging van de toeslagenaffaire die een trigger is om het boek te gaan lezen, valt achteraf tegen als blijkt dat het maar een klein onderdeel is van het verhaal.
Tegenspraak is best een fijne roman om te lezen. Als je de verwachtingen bijstelt en niet uitgaat van een diepgaand verhaal over de toeslagenaffaire, of indrukwekkende ontwikkelingen van de personages, dat blijft er een heel aardig verhaal over dat laat zien hoe een opleiding in het juridische gebied eraan toegaat.
4
Reageer op deze recensie
