Een mooie historische roman over een zwart stuk Brits-Australische geschiedenis

Het is 1841 en in Engeland willen ze van hun criminelen af. Ze hebben in Australië Van Diemensland (het huidige Tasmanië) gekoloniseerd en daar strafkampen gemaakt waar ze hun veroordeelden naartoe sturen. Niet enkel mannen die zware misdaden hadden gepleegd, maar ook vrouwen die veroordeeld zijn voor lichte vergrijpen hebben als diefstal worden voor jaren verbannen. Maar er zijn vrouwen uit de hogere klasse die zich hun lot aantrekken en de veroordeelde vrouwen voor vertrek een buidel geven met een jurk, een schort, een muts en ook een pakket lapjes en naaigerei voor het maken van een quilt.

In Zwarte zwanen wordt het verhaal verteld van een vrouwen transport en de hoofdstukken wisselen van perspectief tussen een drie personages. Juffrouw Kezia Hayter gaat meer als directrice en zal erop toezien dat het goed gaat met de veroordeelde vrouwen en zorgt dat twintig van hen bezig zullen zijn met het maken van een quilt. Clara Shaw was een dievegge, tot ze in de problemen kwam en een zwaardere misdaad beging. Ze weet toch aan boord te komen onder een valse naam en is constant bang voor ontmaskering. Als derde wordt het verhaal van de jonge moeder Hattie verteld, die door omstandigheden in de criminaliteit terecht kwam.

Niet alleen wisselt het verhaal tussen deze drie vrouwen, maar ook in tijd. ‘Toen’ speelt aan het begin van de reis en “Nu’ is slecht een paar weken later. Door deze wisseling komen we als lezer te weten wat er is gebeurd tijdens de reis. Het is interessant om te zien hoe er groepjes ontstaan en zelfs vriendschappen. En er bloeit zelfs nog wat liefde op. Het verhaal geeft een goed beeld van hoe het eraan toeging tijdens zo’n reis, maar het is wel geromantiseerd. De werkelijkheid is vermoedelijk een stuk dramatischer.

Het quilten is een onderdeel wat waar is gebeurd. De vrouwen kregen de kans om tijdens de reis mee te werken aan een grote quilt, die als kado werd aangeboden bij aankomst. De Rajah quilt, genoemd naar het schip, bestaat echt en is te zien in het National Gallery of Australia. Ook de verhaallijn van de kapitein en de directrice die aan het einde van de reis zijn verloofd is op feiten gebaseerd. De rest is geheel fictief, maar wel een heel mooi verhaal om te lezen. Dat er iemand dood gaat heeft niet als gevolg dat het een thriller wordt, maar leidt wel tot een stukje spanning en onderzoek om de dader en het motief te vinden. De combinatie werkt goed en het is boeiend om te lezen van begin tot het einde.

Zwarte zwanen is een mooie historische roman over een zwart stuk Brits-Australische geschiedenis, over het transport van veroordeelde vrouwen naar strafkampen. Het vertelt voornamelijk het verhaal van de reis en de samenwerking van totaal verschillende vrouwen wat leidde tot saamhorigheid en vriendschap.