Door het water, door het vuur

Dit is het eerste deel van een serie.
Het verhaal gaat over Thekla Berg, een arts die op de spoedeisende hulp van het Nobel ziekenhuis in Stockholm werkt. Thekla heeft een fotografisch geheugen, maar kan hier niet goed mee omgaan en daarom slikt zij amfetamine om alle beelden die in haar hoofd blijven rondspoken de baas te kunnen.

Wanneer er een explosie plaatsvindt in een appartementencomplex in Södertorm, is Thekla de aangewezen arts om een ernstig verbrande man te verzorgen. Ze wordt dan ook zijn hoofdbehandelaar. Maar wanneer zij een moedervlek ziet op een stukje onverbrande huid van de man, meent ze haar broer Simon te herkennen. Wanneer ze hem herhaaldelijk probeert te bellen en hij haar oproepjes niet beantwoordt, vreest ze het ergste.
Ondertussen komt er nog een patiënt binnen waarvoor Thekla verantwoordelijk is en omdat zij zoveel informatie in haar geheugen bewaart, kan ze goed schakelen tussen beide patiënten en weet ze zeer snel een oplossing te bedenken voor verschillende situaties. Maar om wakker en alert te blijven pakt ze steeds vaker een bolletje amfetamine.
Als de ernstig verbrande man ook nog eens hoofdverdachte is in de explosiezaak is Thekla het aanspreekpunt voor de politie.
Zij doet er alles aan om Simon op te sporen en de politie niet te laten blijken dat zij denkt de verbrande man te herkennen.

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, waardoor je de personages goed leert kennen. Het zijn er echter zoveel, dat je wel goed je aandacht erbij moet houden om het overzicht niet kwijt te raken. Er gebeurt ook echt ontzettend veel tegelijkertijd.
Zo lees je vanuit het perspectief van Thekla, maar ook uit dat van een maffiabaas, zijn zoon en zijn dochter en vanuit twee politiemensen, Magnus en Håkan, die anders zijn dan dat ze zich voordoen. Naast de maffia komt ook een motorclub voorbij.

Wat is Simon's connectie met de maffia? En wat is er precies gebeurd met de ernstig verbrande man? Is het echt Simon of toch iemand anders? Wat doet de motorclub in dit verhaal? En wie zijn de politiemannen? Zijn ze te vertrouwen?
Het lijkt in dit verhaal wel alsof iedereen een verborgen agenda heeft.
Het is lastig om alle punten met elkaar te verbinden en de climax lijkt een beetje afgeraffeld te zijn.
Al met al een gemiddeld boek.
Ik had er zelf wat meer van verwacht, mede door de vergelijking met andere Scandinavische thrillerschrijvers.
Ik ben wel benieuwd naar het tweede deel.