Een roadtrip die niet loslaat

In Asfalt volgen we twee duo’s die elk op hun eigen manier liftend onderweg zijn naar Boedapest. Voor Jules en Yassine is liften geen nieuw terrein. Wat begint als een avontuurlijke onderneming, mondt echter uit in chaos: Jules eindigt op het politiebureau en Yassine is spoorloos verdwenen.

Tegelijkertijd maken ook Stef en Bo – de vriendin van Stef’s beste vriend Dennis – de reis naar Hongarije. Dennis zit daar voor een uitwisselingsjaar, en Stef wil hem verrassen door Bo mee te nemen. Stef en Bo kennen elkaar amper, maar de gedeelde liftervaring vol onverwachte ontmoetingen brengt hen gaandeweg dichter bij elkaar.

“Asfalt” is het 2de boek van de Vlaamse televisiemaker Niels van Droogenbroeck. In zijn boek kiest hij voor een structurele afwisseling tussen beide reisverhalen. Elk hoofdstuk zoomt in op een van de twee duo’s, wat zorgt voor een gebalanceerd tempo en een breder perspectief. De afwisseling houdt de lezer alert en betrokken, en geeft ruimte aan contrasten in stijl en sfeer.

Bij Jules en Yassine is de toon vaak wat rauwer en waziger, passend bij hun gebruik van drugs en het mistige, soms dromerige bewustzijn dat daarmee gepaard gaat. Hun dialogen bevatten regelmatig jongerentaal, wat realistisch overkomt – zeker herkenbaar als je zelf met jongeren leeft of werkt. Je voelt ook snel dat er een zekere afstand is tussen beiden, ondanks hun jarenlange vriendschap.

Bo en Stef daarentegen bewegen zich in een vriendelijker, meer gemoedelijk universum. Ondanks hun onderlinge onzekerheden en de ongemakkelijke situaties waarin ze terechtkomen, is de toon luchtiger. Er zit warmte in hun interacties en de onderlinge spanning wordt regelmatig doorspekt met humor. De nadruk ligt bij hen meer op verbinding, persoonlijke groei en kleine menselijke momenten.

De schrijfstijl van Niels Van Droogenbroeck is vlot, toegankelijk en eigentijds. Zijn taalgebruik is helder, zonder poespas, wat het verhaal makkelijk leesbaar maakt. Tegelijkertijd weet hij sfeer en karakter goed over te brengen, mede dankzij het gevarieerde taalgebruik per personage en het spel met verschillende vertelperspectieven.

De vele ontmoetingen met chauffeurs onderweg bieden de auteur de kans om korte, krachtige karakters neer te zetten – miniportretten die bijdragen aan het grotere geheel. Deze ontmoetingen zorgen niet alleen voor afwisseling, maar geven het verhaal ook kleur en vaart.

Asfalt is een meeslepend roadtripverhaal met voldoende diepgang en contrast. Door te spelen met perspectief, toon en sfeer, weet de auteur zowel de lichtheid van het liften als de zwaardere onderstromen van persoonlijke onzekerheden en verlangens invoelbaar te maken.