Allesbehalve doodgewoon

Wanneer Eden Paternoster tijdens een onschuldige stop aan de supermarkt plots verdwijnt, slaat haar man Niall alarm. Ze zou alleen maar snel kattengrit halen, maar keert niet terug. In de winkel is elk spoor van haar verdwenen. Inspecteur Roy Grace en zijn team worden ingeschakeld om deze verontrustende verdwijning op te lossen – met als gevolg een snelle arrestatie: die van Niall zelf. Toch heeft de inspecteur het gevoel dat ze te snel van stapel lopen en dat er meer achter de verdwijning zit.

Doodgewoon is het 17de deel in de langlopende reeks rond inspecteur Roy Grace van de Britse auteur Peter James. Hoewel ik nog niet eerder een boek van hem had gelezen, voelde ik me meteen thuis in zijn stijl en wereld.

Deze thriller biedt veel meer dan enkel spanning. Natuurlijk volgen we het politieonderzoek stap voor stap – ondervragingen, sporenonderzoek, teamoverleg – maar wat Doodgewoon voor mij echt bijzonder maakte, is de menselijke kant van het verhaal. De auteur schenkt ruim aandacht aan het persoonlijke leven van Roy Grace. Zonder te veel te verklappen: een bepaalde gebeurtenis raakte me zodanig dat ik met tranen in mijn ogen zat – iets wat ik zelden ervaar bij thrillers. Peter James weet emoties invoelbaar en oprecht te beschrijven.

De schrijfstijl is vlot, toegankelijk en zonder overbodige franjes. Geen moeilijke woorden of complexe zinnen, maar wel doeltreffende beschrijvingen die het verhaal in een prettig tempo voortstuwen. Wat ik ook waardeerde, is de subtiele humor die James af en toe verwerkt. Die luchtigheid is welkom en maakt de personages menselijker, zeker gezien de zwaardere thema’s in het boek.

Een ander sterk punt is de band tussen de teamleden van Grace. Hun onderlinge vriendschap en loyaliteit zijn voelbaar en geloofwaardig. Je merkt dat ze op elkaar kunnen rekenen – niet alleen professioneel, maar ook privé. Dat geeft warmte aan het verhaal en maakt het meer dan alleen een misdaadroman.

De spanningsboog is goed opgebouwd. Hoewel ik niet voortdurend op het puntje van mijn stoel zat, vond ik dat niet storend. Het verhaal werkt op een ander niveau: het kruipt langzaam onder je huid. Ik had al een vermoeden hoe het mysterie rond de verdwijning in elkaar zat, maar toch wist de auteur me met een verrassend einde nog op het verkeerde been te zetten. Knap gedaan!

Het enige minpuntje dat ik ervoer, waren de vele namen die passeren. Er zijn veel personages, en soms moest ik goed opletten om te onthouden wie wie precies was. Dat vroeg wat extra concentratie, zeker als je het boek in meerdere sessies leest.

Doodgewoon is allesbehalve gewoontjes. Het is een doordachte, realistische politieroman met een sterke emotionele onderlaag. Voor wie houdt van thrillers met diepgang, menselijke relaties en geloofwaardig speurwerk, is dit boek absoluut een aanrader. En goed nieuws: er zijn nog zestien andere delen te ontdekken.