Eerlijk, respectvol en soms confronterend boek

In Dagboek van een misdaaddokter neemt Diona D’Hondt ons mee achter de gesloten deuren waar geneeskunde en misdaadonderzoek elkaar kruisen. Als lezer krijg je niet alleen een inkijk in het werk van een wetsdokter, maar ook in de menselijke realiteit die schuilgaat achter de dossiers, de protocollen en de autopsierapporten.

Het boek bestaat uit dertig fictieve cases. De diversiteit aan doodsoorzaken is groot: van overdoses en zelfdoding tot geweld en eenzaamheid. Vooral die laatste thematiek raakte me: het beeld van mensen die dagen, soms weken, onopgemerkt dood blijven, omdat niemand hen miste. D’Hondt benoemt dit ook in haar voorwoord, en het komt in verschillende verhalen schrijnend terug.

De professionele houding die haar beroep vereist, valt enorm op. Een wetsdokter moet de feiten volgen, nauwkeurig en zonder oordeel. De vraag is telkens: Wat vertelt het lichaam? Dat betekent ook emotionele afstand bewaren, zelfs in situaties die erg zwaar kunnen zijn — bijvoorbeeld wanneer kinderen betrokken zijn. Dat lijkt me ontzettend moeilijk, en juist daarom kwam het zo invoelbaar binnen wanneer D’Hondt heel subtiel toont dat ook zij soms moet ademen, slikken en weer doorgaan.

Een wetsdokter werkt trouwens niet uitsluitend met overledenen. D’Hondt laat zien dat ze ook letsels documenteert bij slachtoffers, bijvoorbeeld in situaties van intrafamiliaal geweld. De vaststellingen die ze dan maakt en in een verslag giet, kunnen later een doorslaggevende rol spelen in gerechtelijke procedures. Dat aspect van haar werk kende ik nog niet, en het gaf me een veel bredere kijk op het vak dan ik vooraf had.

De schrijfstijl is helder, nuchter en to-the-point. Geen nodeloze dramatiek of poëtische omwegen — en dat past volledig bij het onderwerp. Toch leest het heel menselijk, nooit koel. Ze observeert en beschrijft stap voor stap, waardoor je bijna naast haar staat tijdens een onderzoek of autopsie zonder dat het te luguber wordt. Wat ook helpt, zijn de kleine momenten van humor en luchtigheid tussen collega’s. Die tonen hoe belangrijk het is om de menselijke kant van het werk vast te houden, juist omdat het dagelijks zo dicht tegen de dood ligt.


Dagboek van een misdaaddokter is een eerlijk, respectvol en soms confronterend boek dat laat zien wat er achter die gesloten deuren gebeurt. Het is leerzaam, menselijk en zet je aan het denken over wat onzichtbaar is in onze samenleving. Ik vond het bijzonder boeiend om te lezen — én het liet me achter met een groter bewustzijn dat ieder lichaam, ieder dossier, ooit een leven was.