De regel van drie

“De regel van drie wacht geduldig en trouw, eerst kwam hij voor mij, nu komt hij voor jou.”
De zus van studente Amy is 6 jaar geleden verongelukt, haar ouders zijn 3 jaar later gestorven. Amy zelf denkt dat ze vervloekt is door de regel van drie en dat ze binnenkort zal sterven.

Jaren later krijgt de studente Ila op de campus het verhaal van Amy te horen en besluit deze regel van drie te onderzoeken. Ze raakt erdoor geobsedeerd en heeft nergens anders meer oog voor. Zal zij het volgende slachtoffer worden van de vloek of lukt het haar om het mysterie op te lossen?
“De regel van drie” werd geschreven door Sam Ripley, een pseudoniem van de Britse auteur Andrew Wilson die met zijn debuut een award won.
De flaptekst van het boek klonk mij veelbelovend in de oren, net als de woorden “Als je dit leest, ben je de volgende” op de voorkant van het boek, maar helaas heeft het boek mijn verwachtingen niet kunnen waarmaken. Dit is vooral te wijten aan het 1ste deel van het boek.

In dit deel volgen we de deprimerende gedachtegang van Amy die vaak onder invloed van drugs is. Dat kwam bij mij soms onsamenhangend over en was niet makkelijk om te lezen. Er werd regelmatig van de hak op de tak gesprongen omdat de auteur wil aantonen in welke verwarde, onder invloed en kwetsbare toestand Amy zich bevindt. Mijn leestempo was tijdens dit gedeelte heel traag omdat ik echt niet in het verhaal kon geraken.

De twee andere verhaallijnen vond ik aangenamer om te lezen. Hier vertellen de andere 2 hoofdpersonages hun rol in het verhaal en kom je stilaan meer te weten over deze fameuze regel. Het boek toont ons hoe 3 verschillende vrouwen, allen geteisterd door vreselijke tragedies in hun leven, op hun eigen manier omgaan met de “vloek van 3”, de ene al wat doortastender dan de andere.

Op de schrijfstijl op zichzelf is niets speciaal aan te merken, toegankelijke taal en daardoor makkelijk leesbaar, het was vooral de inhoud die mij minder kon bekoren. De spanning in het boek was enkel voelbaar bij de laatste 50 pagina’s, ervoor was er amper spanning te bespeuren.

Ondanks het feit dat het 1ste deel mij was tegengevallen, was ik toch heel benieuwd naar de afloop van het boek en wat er nu juist aan de hand was met die regel van drie. Was deze regel echt de oorzaak van al die sterfgevallen?
Het uitgangspunt van het boek vond ik boeiend maar de uitwerking ervan was voor mij helaas iets minder. Niettegenstaande denk ik dat dit boek bij andere lezers wel in de smaak zal vallen.