Lezersrecensie
Kijkje in de belevingswereld van iemand met autisme
Schrijfster en journaliste Roxanne Wellens heeft zelf de diagnose autismespectrumstoornis gekregen en heeft “Indigo” geschreven vanuit haar levenservaring.
Het boek “Indigo” gunt ons een blik in de belevingswereld van hoe het is om zelf autisme en ADHD te hebben. Het verhaal maakt ons duidelijk dat er verschillende spectrums zijn bij autisme waarvan sommigen door de buitenwereld niet altijd waarneembaar zijn waardoor er soms geringschattend over gedaan wordt en het niet echt aanvaard wordt.
De 25-jarige journaliste Indigo neemt ons mee tijdens haar zoektocht naar zichzelf als ze de diagnose van autisme krijgt. Ze lijkt succesvol met haar stoere uiterlijk en haar carrière als journaliste, maar niemand merkt wat er onder de oppervlakte schuilt. Ze heeft geleerd om zichzelf aan te passen, bij wijze van spreken te camoufleren aan elke situatie en speelt daarbij telkens een rol zoals “Dappere Indigo”, “Indigo de journalist”, “Indigo the omen”.
Zo analyseert ze bv. sociaal contact. Nadenken over het uitvoeren van gewone handelingen is voor haar dagdagelijkse kost, bv de handelingen voor het geven van een knuffel. Ze is eigenlijk continu bezig met zichzelf te verloochenen en ervoor te zorgen dat haar gedrag acceptabel overkomt om in te kunnen blenden in de maatschappij. Ze houdt geen rekening met haar eigen noden en gevoelens.
Indigo leert dat ze haar autisme zal moeten omarmen om er zelf niet onderdoor te gaan en steeds overprikkeld te raken omdat doen alsof haar heel veel energie kost.
Het verhaal is op een vlotte, open en luchtige manier geschreven waardoor het voor een breed publiek toegankelijk is en zorgt er op deze manier dat autisme bespreekbaar wordt en dat er meer begrip is voor elke vorm van autisme.
De opbouw van het verhaal is overzichtelijk, korte hoofdstukken die regelmatig onderbroken worden door mails van Indigo aan haar zus Lena waar je merkt dat ze nog steeds een nauwe band met haar heeft, ook al zit deze in Japan en waar ze heel open is over haar gevoelens i.v.m. haar autisme.
Het boek “Indigo” gunt ons een blik in de belevingswereld van hoe het is om zelf autisme en ADHD te hebben. Het verhaal maakt ons duidelijk dat er verschillende spectrums zijn bij autisme waarvan sommigen door de buitenwereld niet altijd waarneembaar zijn waardoor er soms geringschattend over gedaan wordt en het niet echt aanvaard wordt.
De 25-jarige journaliste Indigo neemt ons mee tijdens haar zoektocht naar zichzelf als ze de diagnose van autisme krijgt. Ze lijkt succesvol met haar stoere uiterlijk en haar carrière als journaliste, maar niemand merkt wat er onder de oppervlakte schuilt. Ze heeft geleerd om zichzelf aan te passen, bij wijze van spreken te camoufleren aan elke situatie en speelt daarbij telkens een rol zoals “Dappere Indigo”, “Indigo de journalist”, “Indigo the omen”.
Zo analyseert ze bv. sociaal contact. Nadenken over het uitvoeren van gewone handelingen is voor haar dagdagelijkse kost, bv de handelingen voor het geven van een knuffel. Ze is eigenlijk continu bezig met zichzelf te verloochenen en ervoor te zorgen dat haar gedrag acceptabel overkomt om in te kunnen blenden in de maatschappij. Ze houdt geen rekening met haar eigen noden en gevoelens.
Indigo leert dat ze haar autisme zal moeten omarmen om er zelf niet onderdoor te gaan en steeds overprikkeld te raken omdat doen alsof haar heel veel energie kost.
Het verhaal is op een vlotte, open en luchtige manier geschreven waardoor het voor een breed publiek toegankelijk is en zorgt er op deze manier dat autisme bespreekbaar wordt en dat er meer begrip is voor elke vorm van autisme.
De opbouw van het verhaal is overzichtelijk, korte hoofdstukken die regelmatig onderbroken worden door mails van Indigo aan haar zus Lena waar je merkt dat ze nog steeds een nauwe band met haar heeft, ook al zit deze in Japan en waar ze heel open is over haar gevoelens i.v.m. haar autisme.
1
Reageer op deze recensie
