Een voor een

Daisy wordt samen met haar 2 oudere zussen, ouders en nichtje ouders uitgenodigd in Seaglass om samen de 80ste verjaardag van hun excentrieke nana te vieren. De band tussen de familieleden is amper aanwezig, familiebijeenkomsten zijn een zeldzaam verschijnsel geworden maar voor dit feest is iedereen komen opdagen omdat ze verwachten dat er iets aan vasthangt.
Nana besluit om van deze gelegenheid gebruik te maken om haar testament bekend te maken waarbij de beledigingen van haar kant uit, in het rond vliegen.
Wanneer later op de avond het levenloze lichaam van nana wordt aangetroffen en niemand het door water omringde terrein voor de ochtend kan verlaten , vragen alle familieleden zich af wie onder hen de moordenaar is en wie het volgende slachtoffer zal zijn? Ze hebben een heel lange nacht in het vooruitzicht.

Bijna een jaar geleden leerde ik de Britse schrijfster Alice Feeney kennen via haar boek “Hij en zij” (een aanrader btw) dus ik was heel benieuwd naar haar nieuwste boek “Een voor een” en ik kan alvast zeggen dat het boek aan mijn verwachtingen voldeed.

De schrijfstijl van het boek is bij de start van het verhaal heel poëtisch, lyrisch (“De onontdekte oceanen in onze harten en geesten zijn meestal het gevolg van een gebrek aan tijd en vertrouwen in de dromen die we als kind hebben gehad”) maar naarmate het boek vordert en de spanning stijgt wordt deze minder beschrijvend. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik door de hoge spanningsboog in het verhaal, de poëtische schrijfstijl mij minder in het oog gesprongen is omdat ik snel de ontknoping van het verhaal wou weten. Tijdens het verhaal voel je aan dat iemand de overlevenden onder de huid wil kruipen en angst wil aanjagen.

Over de ontknoping gesproken, echt, deze had ik totaal niet zien aankomen. Ik zat met tranen in mijn ogen wat ik normaal nooit heb bij een psychologische thriller. Het verhaal is echt heel knap rond de onthulling opgebouwd. Naast het heden krijgen we als lezer regelmatig flashbacks te lezen waardoor je langzaamaan te weten komt waarom er constante wrok heerst in deze familie.

Het hoofdpersonage Daisy sukkelt van bij haar geboorte met hartproblemen en weet dat haar geen lang leven beschoren zal zijn. Ze is opgegroeid binnen de disfunctionele Darker-familie die totaal van elkaar vervreemd zijn en amper genegenheid vertonen. Daisy heeft het gevoel dat ze niemand is, ze wordt volkomen genegeerd door haar familie sinds een onbekend voorval jaren geleden. Enkel nana en haar nichtje tonen haar onvoorwaardelijke liefde. Je leeft heel hard mee met dit personage, je voelt dat ze hunkert naar de liefde en aanrakingen van haar familie maar dat deze haar het voorval blijven verwijten.
Wat hield ik ook van nana, die nam totaal geen blad voor de mond als het erop aankwam om haar egoïstische familieleden op hun tekortkomingen te wijzen.

De boeken van Alice Feeney zijn elk afzonderlijk te lezen dus ik zou zeggen, waar wacht je nog op? Zorg dat je snel met de neus in dit fantastische verhaal zit