Een verhaal dat je stevig raakt

In Mijn naam is Edino is zo’n boek dat je niet zomaar leest, maar dat onder je huid gaat zitten. Edino, inmiddels 33 jaar, vertelt op een indrukwekkend eerlijke manier hoe het was om op te groeien met een vader die zichzelf zag als een nieuwe Messias. Hij was één van de drie kinderen die officieel bekend waren bij de buitenwereld en die de kans kregen om naar school te gaan. Zijn vijf jongere broers en zussen waren nooit aangegeven, zodat ze volledig geïsoleerd konden opgroeien, zonder enige invloed van buitenaf zodat ze puur konden blijven.

Als lezer voelde ik meteen de beklemming die over dit gezin hing. De oudere kinderen kregen te horen dat de jongere kinderen een “geheim met God” waren. Als ze erover zouden praten, zou hun vader in de gevangenis belanden. Die voortdurende angst en manipulatie vormden het fundament van hun jeugd. Pas in 2019 werd bekend dat op een boerderij in Ruinerwold een verborgen gezin leefde — een onthulling die de hele maatschappij schokte.

Eerlijk gezegd wist ik vóór dit boek nauwelijks iets van de Ruinerwold-zaak. Ik had er ooit wel vaag iets over gehoord in de media, maar het was nooit echt tot me doorgedrongen. Door Edino’s eigen woorden te lezen, komt het veel harder binnen dan welk nieuwsbericht ook. Zijn belevenissen voel je direct binnenkomen — de beklemming, de verwarring, isolatie maar vooral de mentale en fysieke mishandeling die jarenlang deel uitmaakte van zijn dagelijkse leven. De manier waarop hij de indoctrinatie door zijn vader beschrijft, vond ik aangrijpend en soms ronduit hartverscheurend dat ik soms echt even moest pauzeren om het te laten bezinken.

Terwijl ik las, voelde ik mijn hart steeds zwaarder worden. Het idee dat kinderen zó moeten opgroeien, in omstandigheden die niemand zou mogen meemaken, blijft bij me. En wat me misschien nog verdrietiger maakt: het besef dat dit gezin waarschijnlijk niet het enige is.

Dit boek heeft me opnieuw bewust gemaakt van een pijnlijke realiteit: dat er helaas veel meer gezinnen bestaan dan we kunnen indenken waar verwaarlozing en mishandeling aan de orde van de dag zijn, vaak zonder dat iemand het ziet. Of waar het wel opgemerkt wordt door de omgeving, maar waar er geen verdere stappen worden gezet om welke reden dan ook.

Dit boek heeft me echt geraakt. Mijn naam is Edino is een krachtig, moedig verhaal dat je niet zomaar naast je neerlegt. Het laat je stilvallen, nadenken en vooral voelen — en dat maakt het wat mij betreft een belangrijke en indrukwekkende leeservaring.