Lezersrecensie
Terug na 14 jaar ( 2005)
Corinne Hofmann, Zwitserse van origine, wordt op haar 26 j verliefd op een Masai krijger tijdens een Keniareis. Ze trouwt, krijgt een kind en keert na 4 jaar naar Europa terug. Ze verwerkt haar belevenissen in een boek, De blanke Masai, wat later ook verfilmd wordt.
Dit boek,Weerzien in Kenia, is een vervolg, in haar leven en op het eerste verhaal. 14 jaar na haar vertrek, wordt het boek verfilmd en ze wordt uitgenodigd op de filmset in Kenia. Na aarzelen neemt ze deze aan en ze gaat ‘terug’ naar het dorp waar ze woonde.Ze wordt er met open armen ontvangen door ‘haar’ familie. ( Later zal ze ook met haar dochter teruggaan).
Hofmann houdt een eerder sobere stijl aan, in korte hoofdstukjes verhaalt ze stapsgewijs haar reis. Geen grote emoties, maar rustig, eerlijk verhalend.
Het is geen grootse literatuur, maar het verhaal is zeer leesbaar en je krijgt een inkijk in een cultuur die ver van onze westerse leefwijze afstaat.
Ik las het eerste boek niet, en dat is een groot gemis: ik denk dat het interessant(er) zou zijn om de veranderingen die zij opmerkt, ook te herkennen. Dit boek omspant ook maar een reistijd van krap 2 weken. Meer als indrukken en observaties kun je dan ook niet verwachten.
Tot slot wil ik nog meegeven dat het in 2005 geschreven is, ook in traditionele culturen gaat de ‘vooruitgang’ snel. Een actueel vervolg zou leuk zijn.
Dit boek,Weerzien in Kenia, is een vervolg, in haar leven en op het eerste verhaal. 14 jaar na haar vertrek, wordt het boek verfilmd en ze wordt uitgenodigd op de filmset in Kenia. Na aarzelen neemt ze deze aan en ze gaat ‘terug’ naar het dorp waar ze woonde.Ze wordt er met open armen ontvangen door ‘haar’ familie. ( Later zal ze ook met haar dochter teruggaan).
Hofmann houdt een eerder sobere stijl aan, in korte hoofdstukjes verhaalt ze stapsgewijs haar reis. Geen grote emoties, maar rustig, eerlijk verhalend.
Het is geen grootse literatuur, maar het verhaal is zeer leesbaar en je krijgt een inkijk in een cultuur die ver van onze westerse leefwijze afstaat.
Ik las het eerste boek niet, en dat is een groot gemis: ik denk dat het interessant(er) zou zijn om de veranderingen die zij opmerkt, ook te herkennen. Dit boek omspant ook maar een reistijd van krap 2 weken. Meer als indrukken en observaties kun je dan ook niet verwachten.
Tot slot wil ik nog meegeven dat het in 2005 geschreven is, ook in traditionele culturen gaat de ‘vooruitgang’ snel. Een actueel vervolg zou leuk zijn.
1
Reageer op deze recensie