Ik had een vrouw

Ik had een vrouw. Ze heette Hailey. Nu is ze er niet meer. En ik ook niet.

Hailey was de vrouw van Douglas en de moeder van Russ. Maar ze is onverwacht omgekomen bij een vliegtuigongeluk en zowel Douglas als Russ blijven stuurloos en ontredderd achter.
We volgen Doug in het jaar na Hailey. Een jaar van rouw waarin Doug zich verstopt en verdrinkt in huis en Russ zich misdraagt. Intussen heeft Doug nog een gekke familie. Zijn vader heeft een hersenbeschadiging waardoor hij gekke dingen doet, zijn moeder is een actrice in vergane glorie die pillen slikt, zijn tweelingzus Claire is getrouwd met een steenrijke man die ze wil verlaten als ze zwanger is en op zijn jongste zus Debbie is Doug boos. En dan is er nog de vader van Russ, Jim, en zijn nieuwe gezin. En Doug gooit stenen naar konijnen.
Doug begint langzaam weer op te leven, met vallen en opstaan, waarbij hij veel missers maakt. Want hij wil wel verder, maar dat kan hij niet. Want hij had een vrouw. Ze heette Hailey. Ze is er niet meer. En Doug ook niet.

Het is een hartverscheurend verhaal over een man in rouw met alle fases die daarbij horen. Eerlijk en rauw, en in een bijzondere schrijfstijl. De lezer leeft mee met Doug en Russ, de auteur weet veel sympathie voor hen op te wekken, maar af en toe zou je ze ook een schop onder hun kont willen geven. "We zijn jong en slank en knap en triest" zo omschrijft Doug het zelf.
Op de voorkant en bij ieder hoofdstuk staat een afbeelding van een konijn, deze staat symbool voor de triestheid van Doug zijn bestaan.

Toch zit er ook veel humor in het verhaal en uiteindelijk komt het toch, na een dramatisch hoogtepunt op de bruiloft van Debbie, een beetje goed en gloort er hoop voor Doug en Russ.

Ik heb genoten van dit boek en had het in 3 dagen uit. De vergelijking met Kluun snap ik, maar dit is beter en Doug is sympathieker. Ik geef 4 sterren.