Duivelsdochter - een jeugd naar de hel

Via het Selfpub-Café mocht ik het boek Duivelsdochter van Antoine Verhoeven lezen.

Duivelsdochter gaat over Brigitte, die zich niet thuis voelt in het gezin.
ze heeft een tweelingzus, maar ze verschillen nogal van elkaar en ze voelt zich het zwarte schaap. Haar oma verbindt nogal heftige ideeën aan het Gothic uiterlijk van Brigitte. Ze is er van overtuigd dat haar kleindochter bezeten is en mishandelt haar.
Als Brigitte dit thuis aangeeft, wordt ze niet geloofd en ziet ze geen andere uitweg dan weglopen. Ze komt in aanraking met een satanische sekte en sluit zich bij hen aan.
Ook daar moet ze heel wat beproevingen doorstaan en ze weet niet wat erger zal zijn; blijven of terugkeren naar haar ouders.

Ik was erg nieuwsgierig door de flaptekst en ik vind de cover erg mooi.
Het verhaal wordt vanuit de hoofdpersoon verteld. Deels lijkt het alsof je een dagboek leest en deels is het alsof de hoofdpersoon achterom kijkt naar de afgelopen periode.

Een aantal vooroordelen die ik heb over sektes werden wel bevestigd, maar het overgrote deel van wat er gebeurd kan je als leek gewoon niet verzinnen.
het is heftig om te lezen wat er zich allemaal afspeelt. Ik vond het moeilijk me in de hoofdpersoon te verplaatsen, deels omdat de setting zo ver van me afstaat, deels omdat de hoofdpersoon ook wat vreemd op me overkwam.
Wellicht moet ik “vervreemd” zeggen, want het lijkt me dat je psychisch niet ongeschonden uit de strijd komt als je hebt vast gezeten in een sekte.
Dit was dus waarschijnlijk juist de intentie en je maakt het ook op uit het gedrag van Brigitte, die zich nogal terugtrekt.

Je hoopt dat er een bepaalde ontwikkeling is naar betere tijden, maar voor mijn gevoel gebeurde dat niet. Later in het verhaal kon ik de keuzes en houding van Brigitte niet echt begrijpen en hierdoor leefde ik ook minder mee. Ook werd het verhaal hierdoor minder realistisch voor mij.

Ik heb nooit eerder iets gelezen over satanische sektes dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal en ik weet ook niet hoe een persoon er daarna uitkomt.
Maar ik had wel gehoopt op een rooskleuriger toekomst en een bepaald terugveren van de persoon, het karakter, dus ik blijf wat dat betreft een beetje op mijn honger zitten.