Wat een verhaal!

De honderdjarige Stella Fortuna zit alleen in haar huis in Wethersfield, Connecticut. Ze negeert haar zus Tina, die aan de overkant woont. Ooit waren de zussen onafscheidelijk. Waardoor werd de band tussen de twee zussen verbroken?

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff was op zoek naar enthousiaste lezers die deze zomerroman wilden recenseren en ik was een van de gelukkigen die dat mocht doen.

Ik werd meteen nieuwsgierig van de titel. Stella ontsnapt maar liefst zeven maal ternauwernood aan de dood. Deze bijna-doodervaringen worden als leidraad in het boek gebruikt. Daarnaast is er een indeling in kinderjaren, jeugd, volwassenheid en ouderdom.

Ik lees recent veel familiegschiedenissen en deze is er een om nooit te vergeten. Niet altijd even gemakkelijk te verteren, meeslepend en intens.

Het verhaal beslaat een lange periode, 1899-2018 en is een fictief verhaal, maar wel gebaseerd op het leven van de oma van de schrijfster. Wat waarheid is en wat fictie blijft gissen, maar zeker is dat Stella een bewogen leven leidt.
Ze wordt geborgen in het arme Zuid-Italië in 1920.
Ze kan zich niet neerleggen bij de gewoonten en tradities die passen bij de tijd, cultuur en familie waarin ze leeft. Ze wil zich daaraan ontworstelen en vrij zijn.
Ze gaat de strijd aan en is in feite haar tijd ver vooruit.
Als de Fortuna’s aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog naar Amerika emigreren, hoopt Stella het traditionele gezinsleven te ontlopen.
Dit verlangen veroorzaakt echter ook veel lijden.

In het boek worden de karakters, de omgeving, gevoelens en gedachten gedetailleerd omschreven en je blijft maar nieuwsgierig hoe het verder gaat met Stella en wat ze meemaakt.
Dit is vaak schokkend en schrijnend, het is zeker geen luchtig vakantieboek.

Het is een meeslepende en intense familiegeschiedenis, die me aangreep en me soms somber stemde. Een verhaal dat me nederig en dankbaar maakt voor de keuzemogelijkheden, die ik als vrouw heb in deze tijd en die Stella moest ontberen.
Ook het lot van Tina was zeer droevig, de verwijdering tussen de zussen raakt me, temeer omdat ik zelf een zus heb die me zeer dierbaar is. De liefde en zorg van Tina voor Stella bleef onverminderd, terwijl ze moest dealen met de houding van haar zus en de wetenschap dat ze nooit meer samen zouden zijn.

Wat een verhaal!
Juliet Grames mengt zich af en toe in het verhaal om tegen de lezer te spreken.
In het voorwoord vertelt ze waarom ze Stella’s verhaal wilt vertellen. Ze heeft veel research gedaan en heeft een winter doorgebracht in het dorp van haar grootmoeder om het verhaal samen te kunnen stellen en de gewoonten en tradities waarheidgetrouw neer te kunnen zetten. Er staat zelfs een stamboom voorin het boek. Uit deze toewijding en liefde is een levendig en prachtig debuut ontstaan. Het komt allemaal zeer persoonlijk op me over, maar ik zal nooit weten waar het ware verhaal eindigt en de fictie begint