Nederland en Hebban Leest Winterbloei

Nederland Leest werd dit jaar voor de 14e keer gehouden en stelt sinds drie jaar een thema centraal in plaats van één boek. Dit jaar was dat thema duurzaamheid en viel de schrijvers-eer te beurt aan Jan Wolkers, bij velen bekend als natuurliefhebber.
Het boekje dat werd uitgegeven met als titel Winterbloei, bevat naast een inleiding door Ronald Giphart (Ambassadeur van Nederland Leest) en een toelichting door Onno Blom (samensteller van dit boekje), een verzameling brieven en verhalen van Jan Wolkers, en een aantal columns van Aaf Brandt Corstius bij de teksten van Jan Wolkers.

Het boekje wordt uitgedeeld in de bibliotheken en hoopt aanleiding te geven tot besprekingen over duurzaamheid. En daar was voor Hebban gelijk een reden om dit jaar voor het eerst “Nederland Lees samen op Hebban” te organiseren. Lezers konden zich aanmelden via de lokale bibliotheek en deelnemen aan de online “bibliotheekleesclubs” of de vrije leesclub.

Voor mij was dit een eerste kennismaking met het schrijven van Jan Wolkers, en ik kan niet anders zeggen dat dit gedetailleerd is. Hij kan zinnen lang schrijven over kleine stukjes natuur of dieren, die je dan zo voor je ziet. Af en toe kan dit ook tot afschuw oproepen, als het gaat om uitspuitend pus of rotting. En het moet je interesseren..
Bijzonder is ook dat de bundel brieven bevat die hij schreef aan zijn zoon, en waarin eindeloos verteld wordt over de status van de natuur op dat moment in de tuin van Wolkers’ woning op Texel. Zou het de zoon hebben geboeid, ik ben zeer benieuwd !! Waar hij overigens schreef over de tekeningen van Jac. P. Thijsse, die hem zeer boeiden, moest ik denken aan de map met miniboekjes die je vroeger bij een supermarktgigant kon sparen, die allemaal over een natuurthema (dier of plant) gingen, en reuze interessant waren!!

Het pakkendste verhaal vond ik Rottumerplaat, waarin hij vertelt over de week die hij alleen mocht doorbrengen op het verlaten eiland Rottumerplaat, en waarvan hij verslag uitbracht op de radio. Typerend voor hem als natuurmens is dat hij zich daar een week als een vis in het water voelt, terwijl Godfried Bomans, die daar eerder een week mocht verblijven, gek werd van eenzaamheid.

Afrondend zou ik het een verzameling verhalen vinden die pasten bij het thema duurzaamheid in de zin van natuur, maar past het ook bij de actie die tot doel heeft mensen tot gesprekken te krijgen door samen eenzelfde boek te lezen. Daarvoor slaat het denk ik de plank mis, vooral omdat het weinig beklijft.