Lezersrecensie
Van prinses tot hoogheid
Het boek “Hoogheid” is het tweede deel over het leven van Amalia van Solms. Nu getrouwd met Prins Frederik Hendrik ontwikkelt haar leven zich steeds verder op deze machtige positie. Als eerste vrouw van het land zoekt ze haar weg in de verschillende rollen die ze in haar leven heeft. Naast echtgenote is ze ook nog moeder, zus, vriendin en geliefde. In ieder rol komt een ander deel van haar karakter naar voren. In de leesclub kwamen we dan ook tot de conclusie dat haar personage het beste te omschrijven valt als “complex”.
Het boek is prachtig vormgegeven. De stofomslag sluit niet alleen naadloos aan op het eerste deel, maar geeft ook duidelijk de sfeer weer van het verhaal. Bovendien is er een mooie gekleurde plattegrond van het historische ’s Gravenhage op de binnenkant van de omslag afgedrukt. De stambomen geven een noodzakelijke steun bij de complexe familieverbanden.
In het nawoord geeft Matthias Rozemond aan dat hij vooral een prettig leesbare historische roman heeft willen schrijven. Het is belangrijk om dat in het achterhoofd te houden bij het lezen van dit boek. Hoewel de historische feiten kloppen, zijn er gedeeltes in het verhaal waar ik mijn twijfels heb bij de historische correctheid, met name op het gebied van het dagelijks leven. (Amalia pakt bijna nonchalant een boek uit de kast en ze zit met een omslagdoek naast Frederik Hendrik op de bank) Gelukkig kunnen we niet meer weten hoe het daadwerkelijk was, waardoor schrijvers zich vrijheden kunnen veroorloven. En die vrijheid heeft Matthias op zijn eigen manier ingevuld.
De auteur is erin geslaagd om een historisch persoon af te schilderen als menselijk. Waar het lange tijd de gewoonte was om prinsen en prinsessen in historische romans een statig voetstuk te geven, komt Amalia hier naar voren als een vrouw met passie, ambitie, fouten, gebreken en intelligentie, maar vooral een mens zoals wij.
Het boek is prachtig vormgegeven. De stofomslag sluit niet alleen naadloos aan op het eerste deel, maar geeft ook duidelijk de sfeer weer van het verhaal. Bovendien is er een mooie gekleurde plattegrond van het historische ’s Gravenhage op de binnenkant van de omslag afgedrukt. De stambomen geven een noodzakelijke steun bij de complexe familieverbanden.
In het nawoord geeft Matthias Rozemond aan dat hij vooral een prettig leesbare historische roman heeft willen schrijven. Het is belangrijk om dat in het achterhoofd te houden bij het lezen van dit boek. Hoewel de historische feiten kloppen, zijn er gedeeltes in het verhaal waar ik mijn twijfels heb bij de historische correctheid, met name op het gebied van het dagelijks leven. (Amalia pakt bijna nonchalant een boek uit de kast en ze zit met een omslagdoek naast Frederik Hendrik op de bank) Gelukkig kunnen we niet meer weten hoe het daadwerkelijk was, waardoor schrijvers zich vrijheden kunnen veroorloven. En die vrijheid heeft Matthias op zijn eigen manier ingevuld.
De auteur is erin geslaagd om een historisch persoon af te schilderen als menselijk. Waar het lange tijd de gewoonte was om prinsen en prinsessen in historische romans een statig voetstuk te geven, komt Amalia hier naar voren als een vrouw met passie, ambitie, fouten, gebreken en intelligentie, maar vooral een mens zoals wij.
2
Reageer op deze recensie