indrukwekkend, weet jij het verhaal achter gebeurtenissen

Voor uitgeverij Ellessy mocht ik ‘De verloren moeder’ geschreven door Astrid Witte lezen. Astrid Witte heeft al meerdere boeken geschreven voor verschillende doelgroepen van jeugd tot volwassenen.
Ik ken alleen ‘Zwijgen of het graf’ van haar.

‘De verloren moeder’ is een psychologische misdaadroman over psychoses en de gevolgen daarvan. Je maakt in het verhaal kennis met de twintigjarige Chelsea. Zij wil met haar nieuwe vriend een weekje naar Parijs. Ze zit alleen met haar driejarige zoontje Jayden. Haar ex slaat hun zoontje dus daar kan ze hem niet achterlaten. Ze wil het ook niet aan haar moeder vragen, omdat ze al zoveel aan haar vraagt. Ze besluit hem alleen thuis te laten, want hij is al zo zelfstandig dat ze er vanuit gaat dat hij zich wel redt. Eenmaal weg maakt ze zich toch zorgen om haar zoontje.
Haar handelen heeft grotere gevolgen dan ze zelf had voorzien. Ze doet er alles aan om geen instanties achter zich aan te krijgen, alleen wordt de situatie er niet gemakkelijker op en de realiteit dreigt ze toch uit haar ogen te verliezen.

Dit boek wordt onder gebracht onder psychologische misdaadromans, maar ik denk eerder dat dit vooral een psychologische roman is. De elementen van spanning zitten er wel in, maar ik denk eerder dat het meer gaat over de keuzes die Chelsea maakt, de gevolgen die zo’n keuze heeft.
Ik vond het een bijzonder verhaal om te lezen, het is niet alleen Chelsea die centraal staat, maar ook de driejarige Jayden en de moeder van Chelsea. Chelsea staat vol in het leven en komt in aanraking met twee werelden, werelden waar ze zichzelf in verliest maar ook de verantwoordelijkheid voor een kind en de daarbij behorende taken als moeder. Gedurende het verhaal leer je ook haar moeder kennen. En dan krijg je tijdens het verhaal ook nog een beeld over Jayden. Dit maakt in feite de cirkel rond en het beeld een soort van volledig. Ik denk alleen dat de leeftijd wel een beetje erg jong is, maar aan de andere kant is het denk ik ‘helaas’ mogelijk is. Het leven van Chelsea is niet over rozen gegaan en dat beeld maakt dat je het verhaal achter de keuzes kan ‘begrijpen’. Het verhaal vanuit de drie personen maakt het vooral een psychologische roman.
Er gebeuren nog wel genoeg aan spannende elementen waardoor de misdaad er wel in komt, maar ik blijf toch bij mijn visie op een psychologische roman.
Al met al maakt dit boek een behoorlijke indruk op me.