Niet warm, niet koud.

Het boek is luchtig geschreven en echt nadenken is niet vereist, dat maakt het aangenaam om te lezen. Van de andere kant wordt de lezer ook niet aangespoord om volledig op te gaan in de beleving. Emoties worden zakelijk omschreven, ik miste daardoor de inleving. Na het lezen bleef ik dan ook met een neutraal gevoel achter. Ik had wel ontspanning ervaren, maar het deed me niet zo veel. Niet dat ik zo harteloos ben, ik kan er niets anders van maken.

Al met al kreeg ik het gevoel dat het hier om van die typische bakfietsouders uit de randstad gaat gaat, een beetje zo'n sfeer zoals Kluun creëert. Mensen die hun leven als een soort project zien, alles volledig plannen en het allemaal perfect willen hebben, alsof ook het privéleven op een wetenschappelijke of zakelijke manier benaderd moet worden. Er wordt een partner gezocht waar de kwestie wel of geen kinderen een 'sollicitatiepunt' is waar het antwoord om 'aangenomen' te worden bij staat of valt. Als proef wordt er een hond in huis genomen. En daarna worden de kinderen opvoedprojecten. Zo'n houding in het leven spreekt me persoonlijk niet aan.

Het klinkt allemaal negatief misschien, maar ondanks dat het verhaal me niet warm of koud liet, heb ik wel ontspannen kunnen lezen.