Lezersrecensie
Alleengaand, hoe is dat..
Carla Boos is socioloog, programmamaker en journalist. Voor dit boek sprak ze met een representatief aantal alleenstaanden die haar openhartig vertelden over hun leven.
En je leest over onderwerpen die daar mee te maken hebben zoals alleen op vakantie gaan of uit eten. Hotels en restaurants zijn nog niet echt ingericht op de toename van de alleengaande mens. En hoe zit het met woonruimte en belasting bv...Eén ding is zeker, met een partner is het voordeliger!
We groeien op met het idee dat we gaan trouwen en kinderen krijgen; huisje, boompje, beestje. Val je buiten die boot.., als eigen keus of niet, dan zien mensen je soms als sneu of onbekwaam. Alleenstaande vrouwen worden soms gezien als gevaarlijk, een mannenverslindster ofwel het is een oude vrijster.
Tot ver in de 18e eeuw trouwden we overigens niet uit liefde maar was een huwelijk een zakelijke overeenkomst. En je trouwde als vrouw met iemand uit hetzelfde milieu of kerk.
De man had uiteraard een hogere opleiding
Nu is er toch het een en ander veranderd.. Er worden nu torenhoge eisen gesteld, we kunnen maar swipen tot er eentje - op het oog- naar onze zin is. Bevalt het niet meer, dan swipen we verder.
We willen het beste en de mooiste?
We willen vrijheid én geborgenheid, een ingewikkelde combi.
“Jonge vrouwen zijn moe van hetero seks staat in The New Inquiry.. mannen worden als emotioneel onvolwassen beschouwd en voegen weinig toe aan de balans van zelfontwikkeling en levensgeluk..”
Ai..
Ik denk overigens dat vrouwen doorgaans echt wel beter in staat zijn een fijn leven alleen te leven dan mannen.
Relaties moet je ook weer niet idealiseren, ik heb me in relaties behoorlijk eenzaam gevoeld.
De conclusie is denk ik wel dat de meeste mensen zich graag verbonden willen voelen, je verhaal kwijt kunnen, hulp kunnen vragen is fijn. Dat kan ook in vriendschappelijk verband.
Zelf zou ik wel in een soort hofje willen wonen met mijn eigen huisje en gelijkgestemden om me heen.
Misschien is dat wel de toekomst! Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkelingen.
3,5 ster
En je leest over onderwerpen die daar mee te maken hebben zoals alleen op vakantie gaan of uit eten. Hotels en restaurants zijn nog niet echt ingericht op de toename van de alleengaande mens. En hoe zit het met woonruimte en belasting bv...Eén ding is zeker, met een partner is het voordeliger!
We groeien op met het idee dat we gaan trouwen en kinderen krijgen; huisje, boompje, beestje. Val je buiten die boot.., als eigen keus of niet, dan zien mensen je soms als sneu of onbekwaam. Alleenstaande vrouwen worden soms gezien als gevaarlijk, een mannenverslindster ofwel het is een oude vrijster.
Tot ver in de 18e eeuw trouwden we overigens niet uit liefde maar was een huwelijk een zakelijke overeenkomst. En je trouwde als vrouw met iemand uit hetzelfde milieu of kerk.
De man had uiteraard een hogere opleiding
Nu is er toch het een en ander veranderd.. Er worden nu torenhoge eisen gesteld, we kunnen maar swipen tot er eentje - op het oog- naar onze zin is. Bevalt het niet meer, dan swipen we verder.
We willen het beste en de mooiste?
We willen vrijheid én geborgenheid, een ingewikkelde combi.
“Jonge vrouwen zijn moe van hetero seks staat in The New Inquiry.. mannen worden als emotioneel onvolwassen beschouwd en voegen weinig toe aan de balans van zelfontwikkeling en levensgeluk..”
Ai..
Ik denk overigens dat vrouwen doorgaans echt wel beter in staat zijn een fijn leven alleen te leven dan mannen.
Relaties moet je ook weer niet idealiseren, ik heb me in relaties behoorlijk eenzaam gevoeld.
De conclusie is denk ik wel dat de meeste mensen zich graag verbonden willen voelen, je verhaal kwijt kunnen, hulp kunnen vragen is fijn. Dat kan ook in vriendschappelijk verband.
Zelf zou ik wel in een soort hofje willen wonen met mijn eigen huisje en gelijkgestemden om me heen.
Misschien is dat wel de toekomst! Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkelingen.
3,5 ster
1
Reageer op deze recensie