Opnieuw een ontroerend boek van da Costa

Whow... Net als bij de twee eerdere (naar het Nederlands vertaalde)boeken van Melissa da Costa is dit een verhaal dat raakt. Het begint meteen heftig met een zelfmoordpoging van Ambre, 20 jaar en verzeild geraakt in een verkeerde relatie.. Verkeerd omdat het ongelijkwaardig is.. Philippe is twee x zo oud, getrouwd, heeft 2 kinderen en is directeur van een bedrijf. Ambre heeft alleen hem.. Met haar ouders heeft ze ruzie..
Door de zelfmoordpoging komt Philippe bij zijn positieven en stuurt haar naar vrienden met een hotel in de bergen. Daar kan ze tot rust komen en een nieuw leven opbouwen. En aan het werk als serveerster.
Moet wel zeggen dat de feminist in mij wat ging steigeren, maar deze zet pakt uiteindelijk goed uit voor Ambre.

Het gaat met vallen en opstaan.. De andere seizoenswerkers hebben ook allemaal zo hun sores..
Ik vond het leuk om al deze personages te leren kennen en te zien hoe Ambre zich langzaam maar zeker ontwikkelt en hoe er bijzondere vriendschappen ontstaan. En gedoe, dat ook..
Soms gaat het er ruw en rauw aan toe.. maar het komt heel levensecht over.
Dit is een verhaal over eenzaamheid, kwetsbaarheid, vriendschap en opnieuw beginnen.

Da Costa heeft weer een prachtboek afgeleverd en deze keer komt er zelfs een vervolg! In het voorjaar kunnen we lezen hoe het Ambre, Tim en Rosalie verder is vergaan. Ik ben zooo benieuwd!