Intens en levensecht

Een boek waar ik wel even in moest komen en daarna steeds meer begon te waarderen.
Het deed me soms denken aan ~Normale Mensen van Sally Rooney, alleen beslaat ~Zoals het altijd is geweest een veel groter deel van het leven van de hoofdpersoon: Julia Ames.
Julia treft het niet in haar jeugd die ze grootdeels alleen met haar onstabiele moeder doorbrengt.. En dat laat sporen na. De gelukkigste periode is als ze Mark ontmoet. Hij is haar stabiele factor in het leven.. Zelf heeft ze moeite zich staande te houden.

“met hem aan haar zijde voelde het leven minder als een vrije val”

Heden en verleden lees je in dit boek door elkaar heen, je krijgt langzamerhand een steeds completer beeld van Julia’s leven, haar huwelijk, haar moederschap, de vriendschap met Helen.., haar jeugd...

Helen, een welgestelde 30 jaar oudere vrouw, ontmoet ze als zoontje Ben nog klein is.. en zij wordt op een gegeven moment belangrijker dan Mark.. een soort moederfiguur ook.

“Helen kan haar in alles adviseren, want Helen is overal expert in, Helen heeft de gave om alles minder afschrikwekkend te laten lijken”

Je leert Julia diepgaand kennen, haar onvermogen, frustraties, de gelukkige momenten die er godzijdank ook zijn.. Hoe ze groeit in het moederschap.. de crisis in haar huwelijk...

Ik vind het psychologische aspect in dit soort boeken interessant, vaak vind je ook wel enige herkenning.
We krijgen allemaal met uitdagingen te maken immers.
Het is een intens boek.. Niet voor iedereen denk ik. Geen luchtige kost. Wel een levensecht verhaal. Ik hou er wel van.