Als een vaas zonder bloemen

Het kan je zomaar overkomen.. Het ongeluk, een ongeluk.. Geschept worden door een auto.. In een seconde is je leven voorgoed veranderd. Je hebt nog geluk als je het overleeft..
Het overkwam de schrijver van dit boek op vakantie in de Ardennen, waar hij met zijn vrouw het Jacobspad liep.
Hij wil het er niet teveel over hebben omdat de mens tegenwoordig overspoeld wordt door ellende van anderen. Zijdelings komt het wel ter sprake.
Ik ben dat wel met hem eens op zich maar..
toch vind ik vooral de stukjes die over het ongeluk en de gevolgen gaan het boeiendste en prettigst lezen.. In andere, wat abstractere stukjes raak ik de draad soms wat kwijt.

In acht hoofdstukken met verschillende onderwerpen, zoals: De kosmos als sieraad of Zwarte zomer, Leegte, Existeren
lees je korte overpeinzingen, filosofische gedachten, dagboeknotities, gedichten, hier en daar opgesierd met schilderingen van de schrijver.

Zo’n heftige gebeurtenis heeft een enorme impact op je leven en je daartoe verhouden kost tijd en moeite. Je moet ahw je leven opnieuw uitvinden.
Een existentieel trauma zorgt voor vervreemding, de schrijver, die zich niks van het ongeluk herinnert, raakte de verbinding met zichzelf kwijt, de zin van en in het leven..

Dit is het eerste deel van een serie waarin de schrijver op weg is om het leven weer te waarderen. Onder andere door intensieve bibliotherapie.. Ik had er nog nooit van gehoord.
In deel 2 kun je lezen of het effect heeft.