Heel fijn debuut!

Kek voelt zich niet gezien door zijn ouders, ze zijn ontzettend blij met zijn babyzusje, dus eigenlijk kan hij beter verdwijnen. Hij heeft hier in dit stomme dorpje waar ze nog naar pas wonen ook helemaal niks te zoeken. Hij wil weer terug naar Amsterdam en zijn opa helpen op de markt. Hij gaat meteen op weg. Op de fiets. Wel jammer dat hij z’n muts niet mee nam, zijn oren vriezen er bijna af. Wat waait het hier hard!

Dan ontmoet hij letterlijk -per ongeluk- Harper en haar hondje Tos.

‘Boven me hangt nu een meisje. Dik haar krult onder haar groene wollen muts vandaan. Het heeft de kleur van roest, maar dan mooier. Haar ogen lijken op de zee op een zonnige lentedag. Ze kijken bezorgd’

Als ze hoort waar Kek naartoe gaat wil ze mee. Ze heeft zo haar eigen redenen.. Ze springt achterop en daar gaan ze, met Tos in het mandje..

En dan begint het avontuur.. Het is koud en Amsterdam is ver.. En er gebeurt vanalles onvoorziens. Een lekke band, een bushalte maar geen bus.
Tos die plots verdwijnt.. En ook aardige behulpzame mensen..
Kek merkt dat leven in zo’n dorp ook wel wat heeft. En Harper is best cool.
Zullen ze Amsterdam bereiken?

Een prachtig verhaal met herkenbare gevoelens voor kinderen van gescheiden ouders of wanneer je je niet begrepen voelt. Je plek vinden, veranderingen, vriendschap..
Mooie korte zinnen, vlot geschreven en een echt spannend verhaal dat natuurlijk goed afloopt, op kerstavond!

Heel mooi debuut van Liz Huisman met fijne illustraties van Anna Boterman.
En die cover...