De tijd van je leven... ?

Het is niet gebruikelijk dat recensies beginnen met: 'Wat een heerlijke setting heeft dit verhaal!' Toch zal een aantal lezers begrijpen waarom dat nu wel het geval is.
In 'De moord in Oxford' kunnen liefhebbers van oude universiteiten, hun sfeer, hun rituelen, het levend houden van toga's en de Latijnse taal, zich helemaal thuis voelen. Je wandelt langs portretten van voormalige rectores magnifici en gebrandschilderde ramen, je eet aan kloostertafels, de naam van de oud-Griekse tragedieschrijver Aischylos valt en je leert wat een meritocratie is.
De niet-gymnasiasten onder jullie kunnen zich laten meevoeren door een groepje beste vrienden dat zijn onschuld verliest... ook een eeuwenoud gegeven.
Altijd en overal vormen studenten vriendengroepjes die later vertellen dat ze tussen en vooral naast de boeken de tijd van hun leven hadden. Maar Hannah, April en Wills hebben dat nooit kunnen zeggen. Vooral Hannah worstelt nog steeds met de moord op haar vriendin April. Ze functioneert met veel moeite, heeft last van schuldgevoelens, angst om banden aan te knopen en heeft een paparazzi-trauma. Als ze op zoek gaat naar niet beantwoorde vragen zal haar labiele wereld nog meer gaan wankelen.
Ruth Ware heeft in dit spannende boek véél tijd nodig om de puzzelstukjes neer te leggen. Met andere woorden: er is geen goede balans tussen handeling en beschouwingen. Hoewel niet elk plot nagelbijtend moet zijn, mag er wat tempo gemaakt worden. In het middenstuk dreigt de schrijfster door wijdlopigheid de aandacht van de lezer te verliezen. Te laat wordt er vaart gemaakt.
Deze auteur zou baat hebben bij een kundige redacteur die haar toont hoe je compacter kunt schrijven, de lezer beter bij het nekvel kunt grijpen en efficiënter naar een climax kunt toewerken. Een genre dat aarzelt tussen een thriller en een niet-spannende roman, werkt nooit! Toch kun je plot gedreven schrijven in combinatie met psychologische en/of maatschappelijke diepgang. Denk aan Freida McFadden's 'De perfecte zoon' of Jo Spain's 'Niet meer terug'!
Drie sterren voor het talent dat onmiskenbaar aanwezig is en... de intieme schoonheid van de oude universiteit!