Lezersrecensie
Met de bezem door het Limburgse stof ! ★★★1/2
Net als zijn hoofdpersoon, rechercheur Alex Nievelsteijn, keert Michael Berg met dit openingsboek van 'De Mergelandmoorden' terug naar zijn geboortegrond in Zuid-Limburg. Dat is niet alleen de streek waar een sappig Nederduits dialect wordt gepraat maar ook de naweeën gevoeld worden van de mijnsluitingen in de jaren '60-'70. Als Alex van Amsterdam naar Heerlen verkast om het lokale 'cold case team' te gaan leiden, komt hij terecht in voormalige mijnwerkerswijken die zich nooit hersteld hebben van het massale verlies aan banen en waar de ondermijnende criminaliteit de hoogste van Nederland is! Een perfecte locatie, dus, voor een detective!
DE HAKKEN IN HET ZAND!
Al snel begrijpt de rechercheur dat de relaxte werkomgeving waarnaar hij uitgekeken heeft, niet spoort met de realiteit. Zijn eerste onopgeloste zaak blijkt springlevend te zijn! Ondanks de tegenwerking van een chef die zich als een ambtenaar gedraagt en de constatering dat het onderzoek naar een verdwenen vrouw in eerste instantie op een erg slordige manier gevoerd is, bijt hij zich vast in het dossier. Tegelijkertijd blijkt een zwarte bladzijde uit zijn verleden een levensbedreigende kant te hebben.
De drie dragende personages zullen vast meegenomen worden naar de volgende delen van 'De Mergelandmoorden'. Dit 'cold case team' vormt een aandoenlijk trio: de getroubleerde Alex die allerlei mentale gevechten voert met zijn sociale omgeving, de bijna-digibeet Frings die zijn fotografische geheugen kan inzetten en de administratieve kracht Farida die een aangeboren speurderstalent blijkt te hebben en het digibord met speels gemak bedient. Als de interactie tussen hen wat pittiger kan, zal deel twee (voorjaar '26) nog beter uit de verf komen.
HUIVERINGWEKKEND
In 'Terugkeer' maakt Michael Berg gebruik van een uitgebreide tweede plotlijn. Behalve in dit boek, maakt zo'n achterliggend verhaal zelden indruk. Hier bezoek je de ontvoerde Kelly die in eenzame gevangenschap en onder de dreigementen van haar gestoorde kidnapper probeert haar geest enigszins gezond te houden. Op deze bladzijden is de auteur zo suggestief dat zijn woorden je de adem afsnijden. Dat je er emotioneel bijna niet doorheen geraakt, is een groot compliment!
Met het oog op het vervolg van deze reeks zou de kwaliteit gebaat zijn met wat meer compactheid en urgentie. Toch kijk je zonder meer uit naar de ervaringen van Alex en zijn eigenzinnige medewerkers. Ook de Limburgse beslotenheid waarin zaakjes onder elkaar en buiten de regels om afgehandeld worden, blijft een intrigerend gegeven. Zelfs de onovertroffen kruimeltjesvlaai mag opnieuw op tafel komen. Alleen de identiteit van Jo Erens als hoofd van de forensische opsporing, zou even gecheckt moeten worden. Was Erens niet de volkszanger die met 'Limburg mie lanjd' het Zuiden een eigen persoonlijkheid gaf?!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
DE HAKKEN IN HET ZAND!
Al snel begrijpt de rechercheur dat de relaxte werkomgeving waarnaar hij uitgekeken heeft, niet spoort met de realiteit. Zijn eerste onopgeloste zaak blijkt springlevend te zijn! Ondanks de tegenwerking van een chef die zich als een ambtenaar gedraagt en de constatering dat het onderzoek naar een verdwenen vrouw in eerste instantie op een erg slordige manier gevoerd is, bijt hij zich vast in het dossier. Tegelijkertijd blijkt een zwarte bladzijde uit zijn verleden een levensbedreigende kant te hebben.
De drie dragende personages zullen vast meegenomen worden naar de volgende delen van 'De Mergelandmoorden'. Dit 'cold case team' vormt een aandoenlijk trio: de getroubleerde Alex die allerlei mentale gevechten voert met zijn sociale omgeving, de bijna-digibeet Frings die zijn fotografische geheugen kan inzetten en de administratieve kracht Farida die een aangeboren speurderstalent blijkt te hebben en het digibord met speels gemak bedient. Als de interactie tussen hen wat pittiger kan, zal deel twee (voorjaar '26) nog beter uit de verf komen.
HUIVERINGWEKKEND
In 'Terugkeer' maakt Michael Berg gebruik van een uitgebreide tweede plotlijn. Behalve in dit boek, maakt zo'n achterliggend verhaal zelden indruk. Hier bezoek je de ontvoerde Kelly die in eenzame gevangenschap en onder de dreigementen van haar gestoorde kidnapper probeert haar geest enigszins gezond te houden. Op deze bladzijden is de auteur zo suggestief dat zijn woorden je de adem afsnijden. Dat je er emotioneel bijna niet doorheen geraakt, is een groot compliment!
Met het oog op het vervolg van deze reeks zou de kwaliteit gebaat zijn met wat meer compactheid en urgentie. Toch kijk je zonder meer uit naar de ervaringen van Alex en zijn eigenzinnige medewerkers. Ook de Limburgse beslotenheid waarin zaakjes onder elkaar en buiten de regels om afgehandeld worden, blijft een intrigerend gegeven. Zelfs de onovertroffen kruimeltjesvlaai mag opnieuw op tafel komen. Alleen de identiteit van Jo Erens als hoofd van de forensische opsporing, zou even gecheckt moeten worden. Was Erens niet de volkszanger die met 'Limburg mie lanjd' het Zuiden een eigen persoonlijkheid gaf?!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
