Lezersrecensie
In oorlog (en liefde) is alles geoorloofd
Witte Muren is het debuut van Hanneke Simons. Eerder verscheen ze al met korte verhalen in verhalenbundels maar op 11 februari 2023 is deze eerste roman verschenen. Hanneke vertelt graag het diepere gevoel in een verhaal.
Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog van 1942 tot 1943. Het gaat over Alexander de Raaf die een groot deel van zijn herinneringen kwijt is na een poging tot zelfmoord. Hij is hiervoor opgenomen in een rusthuis en daar gaat hij op zoek naar zijn verhaal en vooral voor de reden tot zijn zelfmoord.
Je leest de hoofdstukken van Alexander afwisselend met hoofdstukken van Abel, die van Joodse afkomst is. Ze hebben iets met elkaar te maken waar je gaandeweg steeds meer informatie over krijgt. Wat ik erg bijzonder vind is dat het verhaal klein begint, alsof je door een wc-rolletje kijkt en stukje bij beetje wordt dat beeld uitgebreid. Tot het einde blijf je informatie verzamelen om een compleet beeld te vormen en als dat beeld compleet is komt het tot een spannend en verassend slot.
Het boek doet je sterk twijfelen aan de waarheid en ik vond het vaak verassend. Grote wendingen vond ik origineel en had ik niet zien aankomen. Het perspectief wisselt om het hoofdstuk net als de chronologie. Hier kon ik in het begin wat lastig inkomen. Er wordt gebruik gemaakt van volledige data en ik moest in het begin af en toe heen en weer bladeren om te begrijpen hoe de hoofdstukken zich tot elkaar verhouden. Er is een patroon en dit wordt snel duidelijk maar in begin zorgde het voor wat verwarring.
Hanneke Simons heeft verschillende genres in dit boek samen weten te brengen, als je het dan al een labeltje wil geven. Het is geen duidelijke oorlogsroman, ondanks dat het zich in de oorlog afspeelt en de situatie zeker voelbaar is gaat het niet direct over de oorlog. Er zitten veel psychologische elementen in evenals mysterie en spanning zoals in een thriller.
Het is een geen dik boek maar wel een boek waar de tijd voor genomen moet worden. Het verhaal is pittig en niet altijd positief. Het is wel eerlijk en voelt echt. Mede door de personages die goed zijn uitgewerkt zowel uiterlijk als karakteristiek. Dus deins je niet terug voor boeken met een zwaar onderwerp? Dan is dit zeker een aanrader.
Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog van 1942 tot 1943. Het gaat over Alexander de Raaf die een groot deel van zijn herinneringen kwijt is na een poging tot zelfmoord. Hij is hiervoor opgenomen in een rusthuis en daar gaat hij op zoek naar zijn verhaal en vooral voor de reden tot zijn zelfmoord.
Je leest de hoofdstukken van Alexander afwisselend met hoofdstukken van Abel, die van Joodse afkomst is. Ze hebben iets met elkaar te maken waar je gaandeweg steeds meer informatie over krijgt. Wat ik erg bijzonder vind is dat het verhaal klein begint, alsof je door een wc-rolletje kijkt en stukje bij beetje wordt dat beeld uitgebreid. Tot het einde blijf je informatie verzamelen om een compleet beeld te vormen en als dat beeld compleet is komt het tot een spannend en verassend slot.
Het boek doet je sterk twijfelen aan de waarheid en ik vond het vaak verassend. Grote wendingen vond ik origineel en had ik niet zien aankomen. Het perspectief wisselt om het hoofdstuk net als de chronologie. Hier kon ik in het begin wat lastig inkomen. Er wordt gebruik gemaakt van volledige data en ik moest in het begin af en toe heen en weer bladeren om te begrijpen hoe de hoofdstukken zich tot elkaar verhouden. Er is een patroon en dit wordt snel duidelijk maar in begin zorgde het voor wat verwarring.
Hanneke Simons heeft verschillende genres in dit boek samen weten te brengen, als je het dan al een labeltje wil geven. Het is geen duidelijke oorlogsroman, ondanks dat het zich in de oorlog afspeelt en de situatie zeker voelbaar is gaat het niet direct over de oorlog. Er zitten veel psychologische elementen in evenals mysterie en spanning zoals in een thriller.
Het is een geen dik boek maar wel een boek waar de tijd voor genomen moet worden. Het verhaal is pittig en niet altijd positief. Het is wel eerlijk en voelt echt. Mede door de personages die goed zijn uitgewerkt zowel uiterlijk als karakteristiek. Dus deins je niet terug voor boeken met een zwaar onderwerp? Dan is dit zeker een aanrader.
2
Reageer op deze recensie
