De stille dreiging van de onderwereld

Ellen Lina werd geboren in Arnhem, heeft een tijdje in Curacao gewoond en woont sinds 2016 weer in Nederland. Eerder schreef ze al 5 boeken, waaronder Sky en Koningslaan, maar Gefaald is haar eerste thriller. Is Lina een thrillerschrijver in de dop, of heeft ze met dit boek toch Gefaald?

Het verhaal gaat over Vesper, die verliefd wordt op Stijn, en met zijn zoon Nick een gezinnetje vormt. Het gaat echter niet helemaal zoals gepland. Na het eerdere overlijden van Nicks moeder en recente overlijden van zijn oma, heeft Nick het moeilijk. Hij zoekt zijn troost niet alleen bij drugs, foute vrienden en alcohol, maar ook bij Vesper, die worstelt met beschermende moeder- en verwarrende liefdesgevoelens. De spanning in Gefaald bouwt zich langzaam op. Waar je in het begin helemaal op scherp staat door de korte vooruitblik, zwakt dit even af door een uitvoerige beschrijving van hoe het leven van Nick, Stijn en Vesper er hedendaags uitziet. Dit is enigszins nodig voor de ontwikkeling van de personages, want als lezer kijk je over Vespers schouder mee terwijl Nick langzaam maar zeker de onderwereld in gezogen wordt, met alle gevolgen van dien.

‘Dit kan ik toch niet tolereren?’

Het boek wordt afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Vesper en Nick, met hier en daar een uitstapje naar Stijn of een ander personage, en terug- en vooruitblikken die het verhaal interessant houden. Ze hebben elk een zeer uitgesproken en ‘levende’ persoonlijkheid. Je voelt met arme Vesper mee, terwijl je je irriteert en laat charmeren door Nicks verdorven, maar jonge persoonlijkheid. Nick wordt vooral sterk neergezet, met zijn gescheld, gedreig en manipulerend gedrag is het alsof er zo een levende puberjongen in het boek is gestapt.

‘Dat Joris heeft gekletst is echt fucked up.’

Vesper wil Nick kosten wat het kost beschermen tegen de dreigingen van de onderwereld, maar beseft al snel dat het wellicht te laat kan zijn en dat niet iedereen is wie je verwacht dat hij is. Wanneer je moordmysteries á la The Silence of the Lambs gewend bent is deze thriller misschien te mild voor je, maar hij zal je zeker niet vervelen. Het verhaal is namelijk zeer verfrissend, op een duistere manier. Je voelt de onderwereld haast dichterbij komen door de gekke en pijnlijke taferelen waar Nick in verstrikt raakt en het laat inzien dat je makkelijk in deze duistere goudmijnen kan rollen, maar er moeilijk weer uit komt.

‘Ik wil de puzzel kunnen leggen, ik wil overzicht.’

Gefaald heeft nagenoeg alles wat je als thrillerlezer verwacht; een razende schrijfstijl, plotwendingen, spannende taferelen en dat ene nare gevoel dat je langzaam bekruipt. De spanning mocht wellicht íets eerder op gang komen en het gescheld mocht iets minder, maar al met al is het een zeer geslaagde thriller. We kunnen alleen maar hopen dat Lina snel met meer van dit soort verhalen op de proppen komt.