Voortkabbelend dagboek van een verwend meisje

Een tijdje gelezen las ik het Avery Shaw Experiment, een leuk en luchtig boek voor tussendoor, over een meisje dat over een jongen heen wil komen en hiervoor een zeven-stappenplan doorloopt. In dat boek is één van de beste vriendinnen van Avery de komische en vrijgevochten Libby, en zij krijgt haar eigen verhaal in het Libby Garrett Project. Was dit net zo leuk en luchtig als zijn voorganger?

Libby Garrett is verslaafd aan haar goddelijke vriendje Owen. Dat hij haar vooral leuk vindt voor de seks, ziet ze niet. Avery en haar vrienden maken zich daarom zorgen. Als ze niet gauw iets doen, blijft er van de vrolijke, zelfverzekerde Libby niets over! Om van haar Owen-verslaving af te komen, moet Libby het twaalfstappenprogramma doorlopen. Als begeleider strikken ze Adam, hun favoriete barman. Maar Adam heeft al jaren een crush op Libby…

Het verhaal wordt geschreven vanuit Libby en Adam. In het begin van het verhaal heeft Libby nog ‘iets’ met Owen, maar om over hem heen te komen zal Adam haar begeleiden om over hem heen te komen. De perspectiefwissel is verfrissend en fijn, al zijn de gedachten van beide karakters wat repetitief. Libby denkt constant aan Owen en dan weer aan Adam, en het goedmaken met haar vrienden. Eigenlijk is er verder weinig waar ze aan denkt. Ze heeft een goed gevoel voor humor en het onderwerp fatshaming en het feit dat ze een dik meisje is met een leuk gevoel voor mode, maakt een hoop goed. Aan de andere kant heeft haar perspectief weinig diepgang en vond ik haar tot op het irritante af verwend: Ze schooit meermaals om geld bij haar ouders, terwijl ze geen baantje gaat zoeken zoals haar vrienden wel hebben.

Het perspectief van Adam is tot op zekere hoogte wel interessant. Hij is wat complexer, heeft een zusje waar hij voor moet zorgen omdat zijn ouders niet in beeld zijn, moet rond komen voor hen allebei en in de liefde heeft hij het één en ander meegemaakt. Het is alleen niet helemaal duidelijk waarom hij Libby leuk vindt: In het begin is ze zelfs enorm disrespectvol tegen hem, beledigt ze hem en brengt zijn baan in gevaar. Erg geloofwaardig is het dus niet.

Ondanks dat de schrijfstijl van Oram leuk is (vooral de grappige uitspraken van Libby) is het boek wat langdradig. De gedachten en gesprekken zijn repetitief en op een gegeven moment, in mijn perspectief, een beetje saai. Er is simpelweg weinig actie.
Ter conclusie: Geloofwaardig, nee. Voorspelbaar en grappig? Ja. Je snapt waarschijnlijk waar dit verhaal heengaat, maar soms is dat juist fijn. Heb je behoefte aan een simpel, grappig boek zonder al teveel poespas waarvan je het einde al kunt voorspellen? Dan is dit het boek voor jou. Mij kon het helaas niet zo bekoren.