Het verlossende einde

Verlies me. Niet is het tweede en daarmee laatste deel in de duologie van Laura Kneidl, over de achttienjarige Sage en haar love-interest Luca. Mocht je het eerste deel nog niet gelezen hebben, doe dat dan eerst even en kom dan terug, deze recensie kan namelijk spoilers bevatten.

Raak me. Niet eindigde in een enorme cliffhanger, waar Sage Luca achterliet in een staat van volledige verwarring. Het is dan ook bijna onmogelijk om niet meteen in het tweede deel te duiken om te zien hoe het verhaal verder gaat en of het nog iets gaat worden tussen Sage en Luca, maar het wacht vooral nog steeds op die ene confrontatie met Alan.

Het is duidelijk dat beide delen zich opbouwen naar de ontknoping, die dan eindelijk komt aan het einde van het tweede deel. Je moet je daarvoor echter wel door de eerste 400 pagina’s heen worstelen, waarbij de nadruk wel enorm wordt gelegd op het om elkaar heen draaien van Sage en Luca. Waar dit in het eerste boek wel spannend was, en enigszins logisch gezien de staat van Sage, begon het me in dit deel toch enigszins te irriteren. De karakterontwikkeling van Sage is nog steeds mooi om te lezen, vooral omdat ze moet kampen met een angststoornis en geldproblemen en dus niet zomaar een doorsnee tiener is, maar ik had liever gezien dat daar meer nadruk op gelegd werd. Ook de problemen van de andere personages verdwijnen compleet naar de achtergrond, waardoor je uiteindelijk nog met een hoop vragen blijft zitten over onder andere haar beste vriendin Megan en hun gezamenlijke vriend Connor.

De schrijfstijl van Kneidl is enorm fijn. Hoewel er geen perspectief is van Luca, stoort dat niet, omdat je door het perspectief van Sage goed meekrijgt waar zij doorheen gaat. Ook is dit deel net iets meer steamy dan het eerste deel, waardoor het écht als een NA aanvoelt.

Hoewel het een boek is dat heerlijk wegleest, was ik toch niet zo lyrisch over Verlies me. Niet als ik had gehoopt. Sage en Luca draaien frustrerend lang om elkaar heen, waardoor de langverwachte ontknoping wellicht wat eerder had mogen komen. Ook voelt het verhaal niet helemaal ‘af’ voor de overige personages. Desondanks leest het boek opnieuw lekker weg en blijven de onderliggende thema’s belangrijk, waardoor een magere drie sterren op zijn plek zijn.